2. พระคัมภีร์กับงานคำสอน (DV 21)
ความสำคัญ
• พระคัมภีร์พร้อมกับธรรมประเพณีศักดิ์สิทธิ์เป็นบรรทัดฐานสูงสุดของความเชื่อของพระศาสนาจักร
• คำเทศน์ทั้งหมดของพระศาสนาจักร เช่นเดียวกับคริสตศาสนา จึงต้องได้รับการเลี้ยงและควบคุมจากพระคัมภีร์
• พระวาจาของพระเป็นเจ้ามีชีวิตและทำกิจการอยู่เสมอ (ฮบ 4:12)

เป็นแหล่งกำเนิดของงานคำสอน
 คู่มือแนะแนวการสอนคำสอน 1971 ข้อที่ 45 ได้ระบุถึงแหล่งกำเนิดของงานคำสอนไว้ 4  แหล่งด้วยกันคือ

1. พระวาจาของพระเป็นเจ้าที่บันทึกเป็นลายลักษณ์อักษรหรือเล่าสืบต่อกันมา
2. พิธีกรรม
3. ชีวิตของผู้ชอบธรรมและนักบุญ
4. ระบบศีลธรรมตามธรรมชาติซึ่งมีอยู่ในสังคมมนุษย์

พระเยซูคริสต์ทรงเป็นศูนย์กลางของงานคำสอน

• สมัยของอัครสาวก พวกท่านประกาศ “ข่าวดีแห่งความรอด” ซึ่งก็คือ “กิจการและคำสั่งสอนต่างๆของพระเยซู”

• งานคำสอนในปัจจุบัน สืบทอดมาจากพระบัญชาของพระเยซูที่ว่า “พวกท่านจงไปทั่วโลก สอนคนทั้งปวง….” (มธ 28:18)

• เรา ครูคำสอนต้องค้นหาพลังและแรงบันดาลใจที่บรรดาอัครสาวกเหล่านั้นได้มุ่งหน้าพลีตนเพื่องานการประกาศพระคริสตเจ้า

• พลังและแรงบันดาลใจนั้นก็คือ “การยึดเอาพระคริสต์เป็นศูนย์กลาง”

• งานคำสอนของเรามี “จุดกำเนิดที่องค์พระคริสต์” และมี “จุดหมายปลายทางในการนำผู้เรียนไปสู่พระคริสต์นั่นเอง”

• หากงานคำสอนไม่มีพระคัมภีร์หรือพระวาจาของพระเจ้า งานเช่นนั้นไม่สมควรเรียกว่าการสอนคำสอน แต่เป็นการอบรมเชิงจิตวิทยาหรือสังคมวิทยา ซึ่งเป็นการนำเสนอความหมายของชีวิตทางด้านประสบการณ์แบบมนุษย์ธรรมดาเท่านั้น