นักปราชญ์ท่านหนึ่งได้พูดไว้อย่างน่าคิดว่า “ผู้ชายไม่สามารถดำรงชีวิตอยู่ได้โดยปราศจากผู้หญิง และเช่นเดียวกันผู้หญิงก็ไม่อยู่ได้ถ้าไม่มีผู้ชาย”

                มูลเหตุแห่งความไม่เข้าใจกันระหว่างผู้ชายกับผู้หญิงนั้นมาจากความจริงที่ว่าทั้งผู้ชายและผู้หญิงนั้นไม่ได้มีแต่ร่างกายหรือรูปร่างภายนอกเท่านั้น แต่ทั้งผู้ชายและผู้หญิงประกอบด้วย “ร่างกายและจิตวิญญาณ” ผู้ชายและผู้หญิงต่างมีความคิดและความรู้สึกที่แตกต่างกัน ตัวอย่างเช่น

                โดยธรรมชาติแล้วผู้ชายมักจะเป็นผู้นำ หรือคิดไปข้างหน้าก่อน ส่วนผู้หญิงชอบที่จะเป็นผู้ตาม ผู้ชายชอบที่จะปกครองคนอื่นหรือเป็นอิสระไม่พึ่งใคร ส่วนผู้หญิงชอบที่จะได้รับการปฏิบัติว่าตนเองเป็นที่ต้องการ ผู้ชายสามารถทำงานหรืออยู่ไกลๆบ้านได้ครั้งละหลายๆวัน แต่ผู้หญิงสนใจที่จะอยู่กับบ้านและรู้สึกบ้านคือสถานที่ที่ปลอดภัยและดีที่สุด ผู้ชายมักจะชื่นชอบในเรื่องของการเมือง กีฬา การศึกษาหรือการงาน ส่วนผู้หญิงสนใจในตัวบุคคล ผู้ชายมักจะทำงานใดงานหนึ่งแต่เพียงงานเดียวเท่านั้น เช่น เป็นช่างเทคนิกต่างๆ เป็นครู หรือเป็นคนขับรถ ส่วนผู้หญิงสามารถทำงานหลายๆอย่างได้ในวันเดียว เช่น ทำอาหาร เก็บกวาดบ้าน เลี้ยงดูลูกๆ ดูแลคนชรา ผู้ชายมักจะใช้เหตุผลในการตัดสินใจ ส่วนผู้หญิงใช้หัวใจและความรู้สึกในการตัดสินว่าอะไรดีหรือเลว ถูกหรือผิด ผู้ชายมักจะไม่แสดงออกถึงความเชื่อศรัทธาในศาสนา ส่วนผู้หญิงมักจะเป็นผู้ที่ฝักใฝ่ในเรื่องของศาสนา

                นี้คือตัวอย่างบางประการของความแตกต่างระหว่างผู้ชายกับผู้หญิง ซึ่งอาจจะมีถูกบ้างผิดบ้าง เพราะสมัยนี้เราเน้นการเสมอภาคกัน และจากสภาพของสังคมปัจจุบันอาจจะทำให้คุณลักษณะของผู้ชายและผู้หญิงเปลี่ยนแปลงไปจากที่ได้ยกตัวอย่างไว้ข้างต้นก็ได้ แต่อย่างไรก็ตาม นี้คือภาพรวมของคุณลักษณะของผู้ชายและผู้หญิง แต่สิ่งที่เราคริสตชนจะต้องตระหนักไว้เสมอก็คือ พระเจ้าทรงสร้างทั้งผู้ชายและผู้หญิง ซึ่งหมายความว่าพระเจ้าทรงปรารถนาให้เรามนุษย์ทำงานร่วมกันทำงานเป็นทีม เป็นคู่อุปถัมภ์แก่กันและกัน เป็นหุ้นส่วนชีวิตแก่กัน ผู้ชายและผู้หญิงเปรียบเสมือนกรรไกรที่ต้องมีสองข้าง เราไม่สามารถใช้กรรไกรตัดอะไรได้เลยถ้ากรรไกรของเรามีเพียงข้างเดียว และทั้งสองข้างจะต้องทำงานร่วมกันอย่างสมดุลและเท่าเทียมกัน

                ผู้ชายและผู้หญิงก็เป็นเช่นเดียวกันกับกรรไกร ต่างต้องพึ่งพาอาศัยกันละกัน ทั้งสองต่างเท่าเทียมและเสมอภาคกัน ทั้งสองต่างมีความสำคัญเท่าเทียมกัน