พระเยซูเจ้าทรงทำอัศจรรย์ทวีขนมปัง (ยอห์น 6:1-15) 
เตรียมจิตใจก่อนการสมโภชพระวรกายและพระโลหิตพระคริสตเจ้า

1.     มีอะไรบ้างในโลกนี้ที่สามารถดังความหิวกระหาย หรือกินแล้วไมหิวอะไรอีกเลย

2.     มีประชาชนมากมายมาชุมนุมกันเพื่อฟังพระเยซูเจ้าเทศนา แน่นอนเพราะว่าพวกเขากระหายที่จะรับฟังพระจาทรงชีวิต แต่ในเวลาเดียวกันก็หิวอาหารฝ่ายกายด้วยเช่นกัน สานุศิษย์คนหนึ่งของพระเยซูเจ้าจึงต้องการให้คนไปหาซื้ออาหารมาเลี้ยง แต่ก็บ่นว่าจะหาเงินมาจากไหนและเท่าไรมาซื้ออาหารเลี้ยงคนจำนวนมากมายเช่นนี้

3.     หลังจากพระองค์ทรงปล่อยให้มนุษย์แก้ปัญหากันเองแล้ว ก็ถึงวิธีการของพระองค์บ้าง

4.     พระเยซูเจ้าทรงใช้สิ่งที่พระองค์มีแต่เพียงเล็กน้อย คือ ขนมปัง 5 ก้อนกับปลา 2ตัว กล่าวขอบพระคุณพระบิดาสวรรค์ แล้วทรงแจกให้กับทุกคนกินกันตามที่พวกเขาต้องการ

5.     ในขณะนั้น ชาวอิสราเอลกำลังรอคอยประกาศกตามที่โมเสสได้ให้สัญญาไว้ : พระยาเวห์พระเจ้าของท่านจะโปรดให้ผู้เผยพระวจนะอย่างข้าพเจ้านี้เกิดขึ้นในหมู่พวกท่านจากพี่น้องของท่าน ท่านท่านหลายจงเชื่อฟังเถิด (เฉลยธรรมบัญญัติ 18:15)

6.     เครื่องหมายต่างๆที่พระเยซูเจ้าทรงกระทำ รวมถึงการทวีขนมปังในครั้งนี้เป็นเครื่องหมายแสดงว่า พระบิดาทรงส่งพระเยซูเจ้าลงมาในฐานะที่ทรงเป็นประกาศกผู้ได้รับเจิม(แต่งตั้ง)และกษัตริย์ตามที่พวกเขารอคอย ซึ่งเรื่องการทวีขนมปังนี้ได้รับการบันทึกไว้ในพระวรสารทั้งสี่เล่ม(มัทธิว มาร์โก ลูกา และยอห์น)

7.     ความหมายของอัศจรรย์นี้คืออะไร..

8.     การเลี้ยงอาหารคน 5000 คนเป็นเครื่องหมายที่แสดงให้เห็นถึง “ความห่วงใย” ที่พระบิดาเจ้าทรงมีต่อประชาชนอิสราเอล โดยเทียบได้ถึงเหตุการณ์การประทาน “มานนา” เลี้ยงพวกเขาในยามที่ขาดแคลนอาหารขณะเดินทางอยู่ในทะเลทรายโดยมีโมเสสเป็นผู้นำในขณะนั้น อาหารนี้เป็นรูปแบบล่วงหน้าของอาหารจากสวรรค์ที่พระเยซูเจ้าทรงมอบให้กับประชาชนของพระองค์

9.     พระเยซูเจ้าทรงสอนเราว่า พระบิดาเจ้าสวรรค์ของเราเท่านั้นที่ทรงกระทำเช่นนี้ได้ เพราะพระองค์เท่านั้นที่ทรงเป็น “ปังแท้จากสวรรค์” ซึ่งเราแต่ละคนสามารถเข้ามารับประสบการณ์เช่นนี้ได้

10. การเลี้ยงอาหารคน 5000 คนนี้ยังแสดงให้เราเห็นถึง “ความเมตตา” หรือ “ความใจดี” ของพระเจ้าที่ทรงมีต่อเราทุกคน เมื่อพระเจ้าให้อะไรใคร พระองค์ทรงให้อย่างเต็มที่ ให้อย่างพอเพียง “ขันทุกใบต้องเต็มล้น” พระองค์ประทานให้เรามากกว่าที่เราจำเป็นหรือร้องขอ ให้เรามากจนเราสามารถแบ่งปันให้กับผู้อื่นได้อีกด้วย โดยเฉพาะอย่างยิ่งให้กับบุคคลอื่นๆที่ขัดสนกว่าเราหรือคนที่มีความต้องการมากกว่าเรา

11. พระเจ้าทรง “รับ” จากเราแต่เพียงเล็กน้อย แต่ทรง “ทวี” สิ่งที่เรา “ให้” นั้นให้ "เพิ่มเติม" ขึ้นจนมากมาย และทรง “คืน” ให้เรา เพื่อเราจะได้ “ให้” กับ “ผู้อื่น” ได้

12. ท่านไว้วางใจในการจัดสรรของพระเจ้า ในสิ่งที่ท่านมีหรือเป็นหรือไม่ และท่านแบ่งปันสิ่งที่มี-ที่เป็นให้กับผู้อื่นด้วยความเต็มใจหรือไม่

"ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงทำให้หัวใจของลูกอิ่มหนำ
พระองค์ทรงเลี้ยงดูข้าพเจ้า โปรดให้ลูกได้ซื่อสัตย์ต่อพระองค์และกตัญญูต่อพระองค์
อีกทั้งใจดีต่อผู้อื่นดั่งเช่นที่พระองค์ทรงใจดีต่อลูกด้วยเทอญ อาแมน”