คำสอนเรื่องพระวาจาของพระเจ้า
           ลูกรัก  พระวาจาของพระเจ้าเป็นเรื่องสำคัญมิใช่น้อย!  พระวาจาแรกของพระเยซูเจ้าที่ตรัสแก่อัครสาวก คือ “จงไปและสอน”... ซึ่งแสดงว่าคำสอนของพระองค์อยู่เหนือทุกสิ่งทุกอย่าง

           ลูกรัก  พระศาสนาของเราสอนอะไรบ้าง?  พระวาจาที่เราได้ฟังคือสิ่งที่ทำให้เราเกลียดกลัวบาปใช่ไหม?  คือสิ่งที่ทำให้เราเจริญชีวิตในคุณธรรมที่ดีงาม และดลใจเราให้ปรารถนาสวรรค์ใช่หรือไม่?  พระวาจาคือสิ่งที่สอนผู้เป็นพ่อและแม่ให้ทำหน้าที่อบรมสั่งสอนลูกและเพื่อให้ลูกทำหน้าที่ต่อพ่อแม่มิใช่หรือ? 

           ลูกรัก ทำไมผู้คนจึงทำเป็นคนตาบอดและไม่เข้าใจพระวาจาของพระเจ้ากัน?   เป็นเพราะพวกเขาใส่ใจพระวาจาของพระเจ้ากันน้อยมาก   มีบางคนไม่สนใจแม้แต่การสวดบทข้าแต่พระบิดาและวันทามารีอาเพื่อขอพระหรรษทานจากพระเจ้าในการฟังพระวาจาของพระองค์ด้วยความตั้งใจ และนำพระวาจามาเป็นประโยชน์ในการเจริญชีวิตของตน   พ่อ(เจ้าวัดแห่งอารส์)เชื่อว่าผู้ที่ไม่ฟังพระวาจาที่ควรฟัง จะไม่ได้รับความรอด เพราะเขาจะไม่รู้จักวิธีการทำให้วิญญาณรอด แต่ผู้ที่ได้รับการศึกษาพระวาจาที่ดีจะรู้วิธีเอาวิญญาณรอดเสมอ  แม้ว่าต่อมาอาจจะหลงผิดก็ตาม แต่ก็ยังมีความหวังว่าไม่ช้าก็เร็วเขาจะกลับมาหาพระเจ้าผู้พระทัยดี  ซึ่งอาจจะเป็นตอนชั่วโมงสุดท้ายของชีวิตก็ได้ แต่ผู้ที่ไม่เคยรู้จักพระวาจาก็เปรียบได้กับผู้ป่วยขั้นโคม่าที่ไม่รู้สึกตัวแล้ว  เขาไม่รู้จักทั้งเรื่องโทษหนักของการทำบาปหรือเรื่องคุณค่าของคุณธรรม  ดังนั้นจึงทำบาปแล้วทำบาปอีกเช่นเดียวกับการลากผ้าขี้ริ้วไปตามโคลนตม

           ลูกรัก พระเยซูเจ้าทรงให้ความสำคัญกับพระวาจาของพระเป็นอย่างมาก  พระองค์ตรัสตอบหญิงที่ร้องว่า “หญิงที่ได้ให้กำเนิดและให้นมเลี้ยงท่าน ช่างเป็นสุขจริง!   แต่พระองค์ตรัสตอบว่า คนทั้งหลายที่ฟังพระวาจาของพระเจ้าและปฏิบัติตามย่อมเป็นสุขกว่านั้นอีก!” (ลก 11:27-28)  จะเห็นว่าพระเยซูเจ้าผู้เป็นองค์ความจริงทรงให้คุณค่าของพระวาจาไม่น้อยกว่าพระกายของพระองค์.   พ่อไม่ทราบว่าการไม่ตั้งใจร่วมมิสซากับการไม่ตั้งใจฟังพระวาจาอย่างไหนจะผิดมากกว่ากัน  เพราะระหว่างพิธีมิสซาบูชาขอบพระคุณ หากเราไม่ตั้งใจก็เท่ากับเราสูญเสียบุญกุศลจากการสิ้นพระชนม์และพระมหาทรมานของพระเยซูคริสตเจ้า  ส่วนการไม่ตั้งใจฟังพระวาจา เราสูญเสียพระวาจาของพระองค์ซึ่งก็คือการสูญเสียพระองค์เอง.   นักบุญออกุสติน (354:430) กล่าวว่าการไม่ตั้งใจฟังพระวาจาเป็นการทำผิดเหมือนกับการเอาผอบใส่ศีลที่เสกแล้วไปเหยียบย่ำ

            ลูกรัก  เวลาเราขาดวัดวันอาทิตย์ เราอาจไม่แน่ใจว่าเป็นการทำบาปหนัก ยกเว้นเมื่อตัวเราเองเป็นต้นเหตุของการไม่ไปวัด แต่การไม่ฟังพระวาจา เป็นความผิดของตัวเราเองโดยตรงที่ปฏิเสธ  เวลานี้ลูกอาจจะพูดว่ามิใช่ความผิดมากนักก็ได้  แต่ในวันพิพากษาประมวลพร้อม  เป็นวันที่พวกลูกทุกคนจะมานั่งอยู่รอบตัวพ่อและเมื่อพระถามลูกว่า “ขอบัญชีเรื่องพระวาจาและเรื่องการเรียนคำสอนที่เคยเรียนและเคยฟังมา”  ตอนนั้นพวกลูกอาจจะคิดไม่เหมือนกับตอนนี้ก็ได้

             ลูกรัก คนที่หนีเรียนคำสอน ออกไปเที่ยวเตร่และหัวเราะเยาะคนที่เรียนและคิดว่าตนเป็นคนฉลาดรู้จักคำสอนแล้ว... ลูกคิดว่าจะหนีพ้นไหมในวันนั้น?  ไม่พ้นแน่  พระเจ้าทรงมีวิธีจัดการของพระองค์ที่แตกต่างไปจากวิธีการของพ่อ  เป็นเรื่องน่าเศร้าที่ผู้เป็นพ่อแม่ไม่เรียนคำสอนแต่ก็มีหน้าที่อบรมสั่งสอนลูก  และพวกเขาจะสอนลูกได้อย่างไรในเมื่อตัวเองไม่เคยเรียน... การกระทำเช่นนี้จะฉุดเขาตรงดิ่งลงนรกอย่างน่าเศร้า!
ลูกรัก พ่อได้สังเกตว่า บ่อยครั้งคนที่มาฟังคำสอนนั่งหลับระหว่างเรียน... ลูกอาจแก้ตัวว่า ลูกง่วงนอนมาก... แต่ถ้าพ่อเอาขลุ่ยมาเป่าเพลงให้ฟัง พ่อคิดว่าคงไม่มีใครคิดจะนอนกัน ทุกคนจะตื่นตัวและตั้งใจฟังกัน  ลูกรัก  ลูกตั้งใจฟังเมื่อลูกชอบผู้สอน แต่ถ้าไม่ชอบ ลูกก็จะก่อกวนระหว่างการเรียน... เราต้องไม่คำนึงถึงตัวผู้สอนเป็นหลัก เพราะสิ่งที่เราควรตั้งใจฟังมิใช่ตัวบุคคล  ฉะนั้นไม่ว่าพระสงฆ์ผู้สอนจะเป็นคนอย่างไร ท่านก็ยังคงเป็นเครื่องมือของพระในการสอนพระวาจาที่ศักดิ์สิทธิ์ของพระเจ้า   เวลาที่ลูกเทน้ำผ่านกรวยลูกคงไม่สนใจว่ากรวยทำด้วยทองคำหรือโลหะอื่น แต่ถ้า ของเหลวที่เทนั้นเป็นสิ่งที่ดี  ของเหลวนั้นก็ยังคงดีอยู่ไม่ว่าจะเทผ่านกรวยที่ทำด้วยอะไร

              บางคนฟังคำสอนแล้วก็ออกไปพูดล้อเลียนกันเช่น “พระสงฆ์สอนแต่สิ่งที่ท่านชอบ”.   ลูกรัก มิใช่เช่นนั้นเลย  พระสงฆ์จะไม่พูดตามใจ  พระสงฆ์พูดสิ่งที่มีอยู่ในพระวรสาร  พระสงฆ์รุ่นก่อนพ่อก็ได้พูดสิ่งที่พ่อพูดอยู่นี้ และพระสงฆ์ในอนาคตก็จะพูดเหมือนกัน  หากพระสงฆ์พูดสิ่งที่ไม่เป็นจริง ไม่นานพระสังฆราชผู้ปกครองก็จะสั่งห้ามมิให้พระสงฆ์องค์นั้นเทศน์สอนต่อ  

             ลูกรัก พ่อจะยกตัวอย่างถึงผลของการไม่เชื่อสิ่งที่พระสงฆ์สอน   มีทหาร 2 คนเดินผ่านบริเวณที่มีมิชชันนารีทำงาน  ทหารคนหนึ่งชวนเพื่อนเข้าไปฟังสิ่งที่พระสงฆ์กำลังเทศน์อยู่ในวัด  เพื่อนตกลงตามและทั้งสองก็ได้เข้าไปฟังเรื่องนรกที่พระสงฆ์ผู้นั้นกำลังเทศน์  หลังการเทศน์ ทหารคนที่เลวน้อยกว่าถามเพื่อนว่า “แกเชื่อทุกสิ่งที่พระสงฆ์เทศน์ไหม?”  เพื่อนก็ตอบว่า “ไม่เชื่อหรอก  เป็นเรื่องเหลวไหลทั้งนั้น พระสงฆ์เทศน์เช่นนั้นเพื่อให้คนกลัว”.   เพื่อนคนแรกจึงพูดขึ้นบ้างว่า “แต่ฉันเชื่อนะ และเพื่อเป็นการพิสูจน์  ฉันจะเลิกเป็นทหารและจะสมัครเข้าอาราม”--- “ก็ตามใจแก  ฉันไปต่อคนเดียวก็ได้”  และขณะที่ทหารคนที่พูดสุดท้ายนี้เดินทางต่อไปได้ไม่นาน เขาก็เกิดป่วยหนักและเสียชีวิต  ส่วนคนที่เข้าอารามเมื่อได้ข่าวการตายของเพื่อนก็สวดขอให้พระโปรดให้แลเห็นสภาพวิญญาณของเพื่อนที่เสียชีวิต.   วันหนึ่งขณะที่กำลังสวดอยู่ เพื่อนที่ตายไปได้ปรากฏตัวให้เห็น  คนที่เข้าอารามจึงถามว่า “ตอนนี้แกอยู่ไหนหรือ?” --- “ในนรก ฉันตกนรกแล้ว”---“แย่จัง ตอนนี้แกเชื่อสิ่งที่มิชชันนารีเทศน์สอนในวันนั้นหรือยัง?” – “เชื่อสิ  แต่มิชชันนารีคนนั้นผิดไปอย่างหนึ่งคือ ท่านไม่ได้บอกว่า  การตกนรกต้องทรมานมากขนาดไหน”

            ลูกรัก บ่อยครั้งพ่อคิดว่าคริสตังที่เสียวิญญาณไปเป็นเพราะไม่รู้จักคำสอนดี  เช่น มีชายคนหนึ่งมีงานประจำที่ต้องทำทุกวัน  ชายคนนี้มีความตั้งใจจะใช้โทษบาปอย่างแรงกล้าด้วยการสวดภาวนาค่อนคืน  ถ้าเขาเรียนคำสอนมาดี เขาจะพูดว่า “ฉันจะไปสวดค่อนคืนไม่ได้ มิฉะนั้นวันรุ่งขึ้นฉันจะทำงานได้ไม่ดี  ฉันคงจะง่วงนอนและหงุดหงิด และคงจะอ่อนเพลียตลอดวัน  ผลงานคงไม่ได้ดีถึงครึ่งหนึ่งของการทำงานตามปกติ ฉะนั้นฉันต้องไม่สวดภาวนาค่อนคืน”

           พ่อจะยกอีกตัวอย่างหนึ่ง  คนงานคนหนึ่งอยากจะอดอาหาร แต่เขามีหน้าที่ขุดและพรวนดินทั้งวัน  ถ้าคนงานผู้นี้รู้จักคำสอนดีก็จะต้องคิดว่า “แต่ถ้าฉันอดอาหาร  ฉันก็จะทำงานได้ไม่เป็นที่พอใจของนาย”  สิ่งที่คนงานคนนั้นควรทำคือ เขาจะกินอาหารเช้า และหาวิธีอื่นทำพลีกรรม  ดังนั้นสิ่งที่เราต้องทำเสมอคือ ทำสิ่งที่จะถวายพระเกียรติแด่พระเจ้าได้ดีที่สุด

            เด็กคนหนึ่งทราบว่ามีคนกำลังเดือดร้อนอยู่  จึงหยิบของใช้ในบ้านไปให้  ที่จริงเด็กคนนั้นควรขออนุญาตจากพ่อแม่เสียก่อนที่จะทำเช่นนั้น  และหากพ่อแม่ปฏิเสธ เด็กคนนั้นก็ควรสวดภาวนาขอให้มีเศรษฐีผ่านไปและทำทานสิ่งที่คนนั้นขาดอยู่   ดังนั้นคนที่เรียนคำสอนมาดีจะต้องปฏิบัติตามหลัก 2 ข้อเสมอ คือการให้คำแนะนำที่ดีและการเชื่อฟังผู้ใหญ่

**** ขอบคุณข้อมูลจากคุณพ่อวิจิตต์ แสงหาญ เจ้าอาวาสวัดเซนต์จอห์น
แปลจาก http://saints.sqpn.com/stj18007.htm