เรื่องสั้น 15. การวอนขอเพื่อวิญญาณในระหว่างสงคราม นายทหารชาวเยอรมันคนหนึ่งได้รับบาดเจ็บอยู่ในขั้นอันตราย และได้ถูกส่งตัวเข้ารักษาในโรงพยาบาลของฝรั่งเศส ซิสเตอร์ที่เป็นนางพยาบาลดูแลเขาเป็นก็เป็นชาวเยอรมันเช่นกัน และซิสเตอร์ก็ทราบว่านายทหารคนนี้เป็นคาทอลิก ซิสเตอร์อยากจะพาเขาไปพบพระสงฆ์ แต่ตัวของเขาไม่ต้องการ แม้แต่การได้ยินเกี่ยวกับศาสนา
“ฉันจะสวดภาวนาให้ท่านมากๆ” ซิสเตอร์พูดกับนายทหาร “เพื่อขอให้พระเจ้าได้เข้ามาสัมผัสใจท่าน”
“แล้วซิสเตอร์ก็จะต้องสวดจนเบื่อหน่ายและเลิกไปเองล่ะ” นายทหารทำนาย
“ฉันไม่ยอมแพ้หรอก ไม่มีวัน นี้ฉันเองก็สวดภาวนาเพื่อให้คนๆหนึ่งกลับใจ ฉันสวดให้คนๆนี้มานานถึงสิบหกปีแล้ว”
“สิบหกปี เชียวหรือ คนๆนั้นจะต้องเป็นที่สำคัญ ซึ่งอาจจะเป็นพ่อแม่ หรือพี่น้องของซิสเตอร์ใช่ไหมล่ะ”
“ไม่ใช่… เป็นใครฉันเองก็ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน เรื่องมันเป็นอย่างนี้ คือแม่ของฉันเป็นคนรับใช้ท่านผู้หญิงท่านหนึ่งในเยอรมัน สิบหกปีมาแล้วท่านผู้หญิงขอให้แม่ของฉันขอร้องฉันให้สวดภาวนาให้กับลูกชายของท่านที่กำลังใช้ชีวิตอย่างเสเพล ตั่งแต่นั้นมาฉันก็สวดให้เขาทุกวันไม่เคยหยุด ตอนนี้พวกเรารู้ว่าเขาไปเป็นทหาร เราได้ข่าวจากจดหมายที่เขาเขียนถึงแม่ ซึ่งท่านผู้หญิงได้บอกกับฉันเมื่อเดือนที่แล้ว”
นายทหารรับฟังด้วยใจจดจ่อและอยากรู้มากขึ้น
“อย่างนั้นแม่ของเธอชื่อ เบต้า ใช่หรือไม่” นายทหารถาม
“ใช่แล้ว อย่างนั้นเป็นไปได้หรือไม่ที่คุณคือท่านชายชาร์ล”
แน่นอน…ทุกอย่างถูกต้อง นายทหารท่านนี้ไม่สามารถห้ามน้ำตาไว้ได้อีกต่อไป มันเป็นเรื่องที่แน่ชัดว่าพระเจ้าได้ทรงกำหนดไว้แล้วที่จะส่งนายทหารผู้นี้มาอยู่ในความดูแลของซิสเตอร์ เขาได้รับศีลศักดิ์สิทธิ์และได้เตรียมตัวตายอย่างดี เรื่องนี้ทำให้คุณแม่ของเขามีความบรรเทาใจอย่างมาก
