เรื่องสั้น 14. การภาวนาเพื่อแสดงความเสียใจและการใช้โทษบาปตัวอย่างที่ดีที่สุดในเรื่องนี้ คือ เรื่องคำอุปมาเรื่องฟาริสีกับคนเก็บภาษี ใน ลูกา 18:13 ในข้อที่ว่า “ฝ่ายคนเก็บภาษีนั้นยืนอยู่แต่ไกล ไม่แหงนดูฟ้า แต่ทุบอกของตนเองว่า ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงโปรดพระเมตตาแก่ข้าพระองค์ผู้เป็นคนบาปเถิด”
อีกเรื่องหนึ่งคือเรื่องบุตรหายไป ในลูกา 15:17 “เมื่อเขารู้สำนึกว่าตัวแล้ว จึงพูดว่า ลูกจ้างของบิดาเรามีมาก ยังมีอาหารกินอิ่มและเหลืออีก ส่วนเราจะมาตายเสียที่นี่เพราะอดอาหาร”
เรื่องนี้เริ่มจากสำนึกถึงผลของบาป (จะตายเพราะอดอาหาร) และสำนึกถึงความรักของพระเจ้าและบิดา (ข้าพเจ้าได้ผิดต่อสวรรค์และต่อต่อท่าน) และที่สุดมีความปรารถนาที่จะปรับปรุงตนเอง (ขอท่านให้ข้าพเจ้าเป็นเหมือนลูกจ้างของท่านคนหนึ่งเถิด)
