ถ้าเรารู้จักพอเพียง เราจะมีทุกสิ่งเพียงพอ มิใช่เพื่อตนเองเท่านั้น แต่มีสำหรับผู้อื่นด้วย

ให้พระวาจาพระเจ้าเป็นแนวทางแก่เราในการนำไปปฏิบัติในชีวิต

มีทรัพย์สมบัติน้อยแต่มีความชอบธรรม ย่อมดีกว่ามีรายได้มากแต่ขาดความยุติธรรม (สภษ. 16:8)

ผู้ที่รักเงินทองไม่มีวันอิ่มเงินทอง ผู้ที่รักทรัพย์สมบัติจะไม่ได้ทุกอย่างที่เขาต้องการ นี่ก็ไม่เที่ยงแท้ด้วย (ปญจ. 5:10)

เพราะฉะนั้น ท่านทั้งหลายอย่ากังวลถึงวันพรุ่งนี้ เพราะวันพรุ่งนี้จะกังวลสำหรับตนเอง แต่ละวันมีทุกข์พออยู่แล้ว (มธ. 6:34)

ที่นี่​เรา​มี​ขนมปัง​เพียง​ห้า​ก้อน​กับ​ปลา​สอง​ตัว​เท่านั้น” พระ​องค์​จึง​ตรัส​ว่า “เอา​มา​ให้​เรา​ที่นี่​เถิด” พระ​องค์​ทรง​สั่ง​ให้​ประชาชน​นั่งลง​บน​พื้น​หญ้า ทรง​รับ​ขนมปัง​ห้า​ก้อน​กับ​ปลา​สอง​ตัว​ขึ้น​มา ทรง​แหงน​พระ​พักตร์​ขึ้น​มอง​ท้องฟ้า ทรง​กล่าว​ถวาย​พระ​พร ทรง​บิ​ขนมปัง​ส่ง​ให้​บรรดา​ศิษย์​ไป​แจก​แก่​ประชาชน ทุก​คน​ได้​กิน​จน​อิ่ม แล้ว​ยัง​เก็บ​เศษ​ที่​เหลือ​ได้​ถึง​สิบ​สอง​กระบุง (มธ. 14:17-20)

พวกทหารถามเขาด้วยว่า “แล้วพวกเราเล่า เราจะต้องทำสิ่งใด” เขาตอบว่า “อย่าขู่กรรโชก อย่ากล่าวหาเป็นความเท็จเพื่อเอาเงิน จงพอใจกับค่าจ้างของตน” (ลก. 3:14)

จงระวังและรักษาตัวไว้ให้พ้นจากความโลภทุกชนิด เพราะชีวิตของคนเราไม่ขึ้นกับทรัพย์สมบัติของเขา แม้ว่าเขาจะมั่งมีมากเพียงใดก็ตาม (ลก. 12:15)

ผู้​มี​ความ​เชื่อ​ทุก​คน​ดำเนิน​ชีวิต​ร่วม​กัน​และ​มี​ทุกสิ่ง​เป็น​ของ​ส่วนรวม เขา​ขาย​ที่ดิน​และ​ทรัพย์สิน​อื่น ๆ แบ่ง​เงิน​ให้​ทุก​คน​ตาม​ความ​ต้อง​การ (กจ. 2:44-45)

ใน​กลุ่ม​ของ​เขา​ไม่​มี​ใคร​ขัดสน ผู้ใด​มี​ที่ดิน​หรือ​บ้าน​ก็​ขาย​และ​มอบ​เงิน​ที่​ได้ ให้​บรรดา​อัคร​สาวก เพื่อ​แจกจ่าย​ให้​ผู้​มี​ความ​เชื่อ​แต่ละ​คน​ตาม​ความ​ต้อง​การ (กจ. 4:34-35)

เดชะพระหรรษทานที่ข้าพเจ้าได้รับ ข้าพเจ้าขอกล่าวกับท่านแต่ละคนว่า อย่าคิดว่าตนเองเหนือกว่าผู้อื่น แต่จงคิดให้ถูกต้องว่าพระเจ้าประทานความเชื่อให้แต่ละบุคคลมากน้อยต่างกัน (รม. 12:3)

พระเจ้าประทานพระหรรษทานทุกประการแก่ท่านได้อย่างอุดม เพื่อให้ท่านมีทุกสิ่งเพียงพอ และยังมีเหลือเฟือสำหรับกิจการดีทุกประการอีกด้วย (2คร. 9:8-9)

แต่พระองค์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “พระหรรษทานของเราเพียงพอสำหรับท่าน เพราะพระอานุภาพแสดงออกเต็มที่เมื่อมนุษย์มีความอ่อนแอ” ดังนั้นข้าพเจ้าจึงเต็มใจที่จะโอ้อวดเรื่องความอ่อนแอ เพื่อให้พระอานุภาพของพระคริสตเจ้าพำนักอยู่ในข้าพเจ้า (2คร. 12:9)

ข้าพเจ้ามิได้พูดเช่นนี้เพราะต้องการสิ่งใด ข้าพเจ้าได้เรียนรู้ที่จะพอใจในสภาพของตน รู้จักมีชีวิตอยู่อย่างอดออม และรู้จักมีชีวิตอยู่อย่างอุดมสมบูรณ์ (ฟป. 4:11)

ข้าพเจ้าได้เรียนรู้ที่จะเผชิญกับทุกสิ่งทุกกรณี เผชิญกับความอิ่มท้องและความหิวโหย เผชิญกับความมั่งคั่งและความขัดสน (ฟป. 4:12)

พระเจ้าของข้าพเจ้าจะทรงตอบแทนโดยประทานทุกสิ่งที่ท่านต้องการอย่างสมศักดิ์ศรีกับความมั่งคั่งของพระองค์ในพระคริสตเยซู (ฟป. 4:19)

ความเคารพรักพระเจ้านำผลกำไรมหาศาลมาให้เฉพาะแก่ผู้ที่พอใจในสิ่งที่ตนมีเท่านั้น (1ทธ. 6:6)

อย่าให้ความโลภทรัพย์สินเงินทองครอบงำชีวิตของท่าน จงพอใจในสิ่งที่ท่านมี พระเจ้าตรัสว่า “เราจะไม่ละเลยหรือทอดทิ้งเจ้า” (ฮบ. 13:5)

แต่ละคนจงใช้พระพรที่ได้รับมาเพื่อรับใช้กันประดุจผู้จัดการที่ดีเพื่อแจกจ่ายพระหรรษทานหลากหลายของพระเจ้า (1ปต. 4:10)