ฝึกเด็กให้นิ่งเงียบ(Stillness)เพื่อภาวนา
        ภาพที่แสนจะอบอุ่นที่บทสดุดีได้แสดงให้เห็นถึงบุคคลที่เต็มไปด้วยความเชื่อและความไว้วางใจในพระเจ้า คือ ภาพของเด็กที่อยู่ในอ้อมกอดของคุณแม่ 
        “ข้าพเจ้ามีใจสงบเสงี่ยม เหมือนเด็กน้อยในอ้อมแขนมารดา วิญญาณข้าพเจ้าเหมือนเด็กน้อย”(สดด 131:2)
           มั่นใจได้ว่าเมื่อใครได้เห็นภาพเช่นนี้ หัวใจย่อมปีติยินดี เพราะในช่วงเวลานั้นเด็กน้อยได้มอบกายและใจไว้ในความรักและความเอาใจใส่ของแม่ของเขา นี้แหละเป็นภาพที่แสดงให้เห็นถึง “ท่าทีที่สมบูรณ์แบบของบุคคลที่ภาวนา”
            โลกในปัจจุบันเต็มไปเสียงอึกทึก เราและเด็กๆของเราอยู่ในโลกแห่งมลภาวะทางเสียง เด็กๆของเราเงียบไม่ได้ เงียบไม่เป็น ครูหลายท่านมีความยากลำบากที่จะทำให้เด็กเงียบ
ความจริงแล้วเสียงอึกทึกต่างๆไม่ได้เป็นตัวทำลายความเชื่อหรือเป็นตัวบ่อนทำลายการภาวนา ถ้าเราจะสังเกตดูการเผยแสดงพระองค์ของพระเจ้าให้แก่ชาวยิวที่ภูเขาซีนัยนั้น พระองค์ทรงปรากฏพระองค์ท่ามกลางเสียงฟ้าร้องฟ้าแลบ เพลิงควันไฟพลุ่ง ภูเขาสะท้าน เสียงแตรดังสนั่นจนคนในค่ายต่างพากันกลัวจนตัวสั่น(เทียบ อพยพ 19:16-18) แม้ในสมัยของพระเยซูเจ้าเองพระองค์ทรงภาวนาต่อพระบิดาในทุกสถานที่ทั้งในตลาดที่วุ่นวาย ท่ามกลางเสียงตะโกนซื้อขาย การภาวนาจึงสามารถกระทำได้ไม่ว่าเราจะอยู่ในสภาพแวดล้อมอย่างไร บุคคลที่มีชีวิตภาวนาสามารถภาวนาได้ในทุกสถานการณ์ ดังนั้นเราในฐานะที่เป็นครูหรือผู้ให้การอบรมจะต้องสอนเด็กๆของเราให้สามารถพบพระเจ้าและสนทนากับพระเจ้าได้ในทุกบริบทของชีวิต ยิ่งในปัจจุบันที่เป็นยุคแห่งแสงและสี

            แต่อย่างไรก็ตาม ประสบการณ์ที่ได้รับการสืบทอดมาจากประเพณีอันยาวนานของพระศาสนจักรก็ยังให้ความสำคัญกับความเงียบทั้งภายนอกและภายในเพื่อการภาวนาที่มีประสิทธิภาพ

             ประกาศกเอลียาห์ได้ขึ้นไปบนภูเขาซีนัย ท่านได้สัมผัสพระเจ้ามิใช่ด้วยเสียงลมพัดแรงกล้า แผ่นดินไหว ไฟ แต่จาก “เสียงกระซิบเบาๆ”(1พกษ 19:12) และแบบอย่างของพระเยซูเจ้าที่มักจะหลบความวุ่นวายของบรรยากาศแบบตลาดๆออกไปยังที่เปลี่ยว ภูขา สวน ทะเลทราย เพื่ออยู่เงียบๆกับพระบิดา(ลก 5:16; มก 1:35; ลก 6:12; ลก 22:29)

             มีคณะนักบวชหรือกลุ่มบุคคลจำนวนมากที่แสวงหาบรรยากาศเช่นนี้ หลายคนรวมตัวกันจัดตั้งเป็นคณะนักบวชชาย/หญิงใช้ชีวิตในเขตอารามเพื่อภาวนาในความเงียบ แต่สำหรับบุคคลทั่วไปที่ต้องทำมาหากินนั้น อาจจะหาเวลาเป็นช่วงๆเพื่ออยู่อย่างเงียบๆเพื่อภาวนาอย่างเข้มข้น เช่น การเข้าเงียบฟื้นฟูจิตใจ การรำพึงภาวนา การทำสมาธิ เป็นต้น

              เราในฐานะครูคำสอนจะต้องช่วยเด็กๆของเราให้เรียนรู้ที่จะเงียบทั้งภายนอกและภายในเพื่อจะได้ภาวนาได้อย่างมีประสิทธิภาพ ท่ามกลางความความวุ่นวายแห่งแสงสีของสังคมปัจจุบัน “จงวางอาวุธเถิด และจงยอมรับว่าเราคือพระเจ้า” (สดด 46:10)