ใช้การเล่าเรื่องในการสอนคำสอนได้หรือไม่ ?
     เราสามารถตอบคำถามนี้ได้ด้วย 2 หลักการด้วยกัน คือ
1. หลักทางด้านวิชาการเรียนการสอน (Pedagogical answers)
1.1 เรื่องเล่าตอบสนองความสนใจของเด็ก ๆ
     เด็ก ๆ ให้ความสนใจกับเรื่องที่เป็นรูปธรรมมากว่าเรื่องนามธรรม นี่คือเหตุผลเบื้องต้นของการใช้เรื่องเล่าในงานคำสอน เมื่อเราเล่าเรื่อง เราได้พูดได้คุยถึงเรื่องที่เกิดขึ้นจริง ๆ (เรื่องจริง หรือเรื่องราวในประวัติศาสตร์) หรือเรื่องที่อาจจะเกิดขึ้นได้ (เรื่องที่แต่งขึ้น) เรื่องเหล่านี้มีชีวิตชีวา เป็นรูปธรรม เข้าถึงเด็ก ๆ ได้ง่ายเพราะว่ามันตรงกับโลกของเขาและทำให้เขาได้ใช้ความคิดด้วย

1.2 เรื่องเล่าทำให้เด็ก ๆ เข้าใจเรื่องที่เป็นนามธรรมได้ง่ายขึ้น
           เรื่องเล่าและเหตุการณ์ช่วยทำให้เด็ก ๆ เข้าใจถึงแนวคิดที่ซ่อนอยู่ในเรื่องหรือเหตุการณ์ต่าง ๆ ได้ วิธีการปกติที่ทำให้เด็ก ๆ เกิดความคุ้นเคยกับเรื่องใดเรื่องหนึ่งก็คือเรื่องที่เป็นรูปธรรม ดังนั้น เราต้องค่อย ๆ นำเด็กของเราอย่างช้า ๆ ให้เข้าใจถึงความคิดที่อยู่ในเรื่องหรือเหตุการณ์นั้น ๆ

2. หลักการทางเทววิทยา (Theological answers)
      คริสตศาสนาของเราเป็นศาสนาแห่ง “ประวัติศาสตร์แห่งความรอด” กล่าวคือเป็นการเปิดเผยถึงเรื่องที่การที่พระเจ้าได้เสด็จมาช่วยเหลือมนุษย์ โดยผ่านทางเหตุการณ์ต่าง ๆ ดังนั้นธรรรมชาติของคริสตศาสนาจึงจำเป็นที่จะต้องอาศัยการเล่าเรื่องต่าง ๆ ในอดีต เรื่องราวของชีวิต กิจการต่าง ๆ และคำพูดของบุคคลในประวัติศาสตร์แต่ละคน ตั่งแต่อับราฮัมและโมเสสเรื่อยมาจนกระทั่งถึงเรื่องของพระเยซูคริสต์และต่อมาจนถึงเวลาของพระศาสนจักรในปัจจุบัน

      เมื่อบรรดาผู้ใหญ่ที่จะเข้ารับศีลล้างบาปในยุคแรก ๆ ของพระศาสนจักร ภาคแรกของคำสอนที่พวกเขาต้องเรียนก็คือเรื่องประวัติศาสตร์แห่งความรอด ซึ่งเริ่มตั่งแต่การสร้างโลกจนกระทั่งถึงการสิ้นโลก บทข้าพเจ้าเชื่อเองก็เป็นการสรุปถึงเหตุการณ์สำคัญ ๆ ของประวัติแห่งความรอดนั้นเอง

      การประกาศข่าวดี หรือการประกาศพระวรสาร ก็คือการประกาศถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นมาแล้ว เราต้องเล่าถึงการบังเกิด อัศจรรย์ต่าง ๆ คำเทศน์สอน ความตายและการกลับคืนชีพ ซึ่งแสดงให้เราเห็นถึงรหัสธรรมในองค์พระเยซูคริสต์ เหตุการณ์เหล่านี้ทำให้เราเข้าไปสัมผัสกับพระบุคคลของพระเยซูคริสต์โดยอาศัยความเชื่อ และอาศัยพระเยซูทำให้เราเข้าไปสู่รหัสธรรมของพระเจ้า