กลุ่มพระวาจาวันพฤหัสฯ
การแบ่งปันพระวาจาวันที่ 21 กุมภาพันธ์ 2007
พระวาจา ลูกา 4:1-13 : เรื่อง ปีศาจประจญพระเยซูเจ้าในถิ่นทุรกันดาร
           1. เหตุการณ์นี้ พระคัมภีร์บอกเราว่า พระเยซูเจ้าทรงได้รับพระจิตเจ้าเต็มเปี่ยม และเป็นองค์พระจิตทรงนำพระองค์เข้าไปสู่ดินแดนทุรกันดาร - แสดงว่าเหตุการณ์นี้เป็นพระประสงค์ของพระเจ้าที่ต้องการให้เกิดขึ้นเพื่อสอนความจริงแห่งการดำเนินชีวิตแก่เราทุกคน ซึ่งเราต้องทำความเข้าใจหรืออ่านให้ออก

       
        2. ปีศาจมีอยู่จริง และหน้าที่ของปีศาจคือ ชักชวนเราไม่ให้รักศรัทธาพระเจ้า ปีศาจทำหน้าทีของมันด้วยความขยัน มันหลอกลวงทุกคนได้แม้แต่พระเยซูเจ้า ดังนั้นทุกคนจึงต้องดำเนินชีวิตด้วยความระมัดระวัง

        3. ปีศาจมันฉลาดเพราะมันคือเทวดาที่ถูกขับไล่ลงมาจากสวรรค์ แน่นอนมันฉลาดกว่าเรามนุษย์ ในกรณีนี้มันรู้ว่าพระเยซูเจ้าทรงอดอาหาร 40 วัน 40 คืน ย่อมรู้สึกหิวอย่างแน่นอน มันจึงใช้ความหิวนี้แหละเป็นจุดขาย โดยให้พระเยซูสั่งให้ก้อนหินเป็นขนมปัง แต่พระเยซูเจ้าทรงแสดงให้เห็นถึงความยิ่งใหญ่ที่เหนือกว่าปีศาจ พระองค์ทรงใช้เรื่องที่มันหลอกนั้นเองมาสอนให้เรารู้ถึงคำสั่งสอนที่แท้จริงของพระองค์คือ “มนุษย์มิได้ดำรงชีวิตด้วยอาหารเท่านั้น”

        4. ทำไมพระเจ้าจึงทรงให้เรื่องความหิวหรือการกินการดื่มมาเป็นการประจญอันดับแรก เราคิดว่าเพราะเรื่องการกินการดื่นเป็นเรื่องปรกติในชีวิตประจำวันของมนุษย์ คนเราต้องกินต้องดื่ม ถ้าเราควบคุมตนเองได้ในเรื่องที่เป็นชีวิตประจำวันของเราได้ เรื่องอื่นๆเราก็จะควบคุมตนเองได้เหมือนกัน

        5. เรื่องการกินนี้มี 2 คำที่น่าสนใจ คือ “หิว” กับ “อยาก” ความหิวเป็นเรื่องของธรรมชาติที่เกิดขึ้นกับร่างกายของเรา หิวเป็น “ความจำเป็น” ส่วน “อยาก” นั้นเป็นความโลภ ที่มีความต้องการที่กินความจำเป็น สิ่งที่เราควรกระทำในเทศกาลมหาพรตนี้ก็คือลดความอยากในเรื่องที่ไม่ดีต่างๆลงไป เอาชนะความอยากให้ได้

        6. ที่พระเยซูทรงสอนเราว่า “มนุษย์มิได้เลี้ยงชีวิตด้วยอาหารเท่านั้น” พวกเราเห็นด้วยอย่างยิ่ง แต่เราต้องการความรัก ความเข้าใจ ความอดทน การเป็นเพื่อน ตามที่พระคัมภีร์สอนว่า “กินผักขมด้วยความรัก ก็ยังดีกว่ากินเนื้อในความเกลียดชัง” ถ้าในครอบครัวของเรากินข้าวไปหัวเราะไปก็มีความสุข แม้ว่าจะไม่มีอาหารดีๆกินก็ตาม

        7. ส่วนเรื่องการประจญที่ 2 และ 3 นั้นจะไว้เขียนในตอนต่อไป