คุณพ่อบาทหลวงท่านหนึ่งไปเยี่ยมครอบครัวที่ไม่ค่อยได้ไปวัด ท่านเห็นลูกของพวกเขากำลังเลี้ยงหนูตะเภาสัตว์เลี้ยงตัวโปรด “เธอเลี้ยงมันอย่างไร” “ให้อาหารดีๆวันละหนึ่งครั้งครับ มันชอบให้ทำอย่างนี้ และเวลากลางคืนก็ให้นมอีกหนึ่งครั้ง” “เธอเอาใจใส่มันดีจังเลยนะ” คุณพ่อพูดชม และได้ถามคำถามอื่นๆอีกหลายเรื่อง เด็กคนนั้นได้อธิบายถึงวิธีการทำอาหาร วิธีทำความสะอาด และเรื่องอื่นๆที่เขาจะต้องทำทุกๆวัน “เรื่องทำความสะอาดกรงนี้เป็นเรื่องที่หนักที่สุดในแต่ละวันครับคุณพ่อ ผมต้องใช้เวลาเกือบๆครึ่งชั่วโมงจึงจะเสร็จ”
“พ่อคำนวณดูแล้วเธอต้องใช้เวลาสามชั่วโมงต่ออาทิตย์เพื่อเลี้ยงดูเจ้าหนูตะเภาตัวนี้”
“ครับคุณพ่อ”
“ไหนเธอลองบอกพ่อซิว่า เมื่อวันอาทิตย์ที่แล้ว เธอได้ไปวัดวันอาทิตย์หรือเปล่า”
“อาทิตย์ที่แล้วไม่ได้ไปครับ แต่ผมก็ไปบ่อยๆครับ”
“แล้วเรื่องการสวดภาวนาล่ะ”
“ผมสวดเกือบทุกคืนครับ”
“สวดนานเท่าไร”
“ผมคิดว่าประมาณสองหรือสามนาทีนี้แหละครับ”
“อย่างนั้น พ่อลองคำนวณดูแล้ว เธอใช้เวลาครึ่งชั่วโมงต่ออาทิตย์สำหรับการบำรุงเลี้ยงดูจิตวิญญาณของเธอ”
“ประมาณนั้นครับ”
“ระหว่างเจ้าหนูตะเภากับจิตวิญญาณของเธอ อะไรสำคัญมากกว่า และเธอควรให้เวลากับอะไรมากกว่า”