เรื่องของโต๊ะในพระคัมภีร์
          ความศรัทธาของเราที่หยั่งรากลึกในการแบ่งปันอาหารรอบโต๊ะอาหาร ในการให้ทิศทางแก่ชนชาติอิสราเอลในการเตรียมอาหารสำหรับการระลึกถึงการอพยพครั้งของชาวยิวจากอียิปต์ หรือ Passover meal อย่างเช่น พระเป็นเจ้าทรงบัญชาให้พวกเขาดำรงประเพณีอาหารมื้อพิเศษนี้หลังจากที่พวกเขาได้เข้ามาในดินแดนแห่งพันธะสัญญาแล้ว (อพย 12:24-25) Passover mealจึงกลายเป็นพิธีกรรมศักดิ์สิทธิ์ที่ฉลองสืบทอดกันมาโดยชาวยิวทั่วโลกในปัจจุบัน

          สำหรับมื้ออาหารปัสกาที่พระเยซูทรงฉลองในอาหารค่ำมื้อสุดท้าย(the Last Supper) ร่วมกับบรรดาสาวกและเป็นพิธีศีลมหาสนิท (มัทธิว 26:19, 26-30; มาระโก 14:16, 22-25, ลูกา 22:13-20) ในอาหารศักดิ์สิทธิ์รอบโต๊ะมื้อนั้น  พระเยซูทรงประทานพระองค์เองเป็นอาหารบำรุงวิญญาณสำหรับสาวกของพระองค์-และพวกเรา  ประทานให้ทุกผู้ทุกคนที่เข้ามาหาพระองค์ พระองค์ทรงตั้งศีลมหาสนิทที่โต๊ะที่รับประทานอาหารค่ำมื้อสุดท้ายเพื่อที่เราอาจรู้จักพระองค์และอยู่ร่วมกับพระองค์เป็นการส่วนตัวภายในสังคมแห่งศรัทธาของเรา ที่โต๊ะแห่งศีลมหาสนิท เราได้สัมผัสพระเยซูและพระองค์ก็ทรงสัมผัสเราเช่นเดียวกับที่เรารู้ถึงการมาของพระองค์

         หลังการคืนชีพของพระองค์ พระเยซูทรงดำเนินไปกับสาวกสองคนที่จำพระองค์ไม่ได้ตรงไปยังเมืองที่ชื่อว่าเอ็มเมอุส (Emmaus) “ขณะที่พระองค์ประทับอยู่กับพวกเขาที่โต๊ะ” ได้ทรงอวยพรและบิปัง ทันใดนั้นจู่ ๆบรรดาสาวกก็จำพระองค์ได้ (ลูกา 24:13-35)  ด้วยเหตุนี้พระเยซูทรงประทานคำสัญญาแก่เรา 2,000 ปีต่อมาว่าเมื่อใดเรามาที่โต๊ะของพระเป็นเจ้า พระองค์จะประทับอยู่กับพวกเรา