คำสอนเรื่องการโลภอาหาร (Gluttony)
        การโลภอาหารคือความรักในการปล่อยตัวกินอาหารและดื่ม(สุรา)มากเกินไป
        ลูกรัก  เราเป็นคนโลภอาหารเมื่อเรากินอาหารมากเกินกว่าที่ร่างกายต้องการ  หรือเมื่อเราดื่มมากจนขาดสติสัมปชัญญะ... ช่างเป็นความชั่วร้ายที่น่าละอาย!  การปล่อยตัวเช่นนี้ทำให้เราอยู่ในสภาพที่ต่ำกว่าสัตว์เสียอีก เพราะสัตว์ไม่เคยดื่มน้ำมากกว่าเพื่อดับกระหาย  พวกมันกินและดื่มพออิ่มเท่านั้น  ส่วนมนุษย์เมื่อรับประทานอิ่มแล้ว เราก็ยังหาของขบเคี้ยวที่มีรสชาติหอมหวานกินต่อไปอีก และจิบบรั่นดีปิดท้าย!  เป็นภาพที่น่าสงสาร เมื่อเรากินดื่มจนลุกเดินไม่ไหว และกลิ้งตกบ่อหรือหกล้มอยู่ในโคลนตมเป็นที่หัวเราะเยาะของผู้คนโดยเฉพาะกลุ่มเด็กเล็ก

        ลูกรัก หากเราเกิดตายขึ้นมาในสภาพที่น่าสะอิดสะเอียนเช่นนั้น เราคงไม่มีเวลาเตรียมตัวที่ดีได้  และคงอยู่ในสภาพเช่นนั้นเมื่อเข้ารายงานตัวอยู่ในพระหัตถ์ของพระเจ้า  วิญญาณของเราคงตกใจและมึนงงเมื่อตกอยู่ในสภาพเช่นนั้น และอาจความหวาดหวั่นยิ่งขึ้นเมื่อพบว่ากำลังเข้าไปอยู่ในขุมนรก...  จงอย่าปล่อยตัวกินและดื่มตามใจปาก  เพราะนั่นเป็นการทำลายสุขภาพกายและการเสียวิญญาณ...  

       ลูกรัก การไม่รู้จักประมาณตนและความลุ่มหลงในสุรายาเมา ต้องพึ่งแพทย์ในการรักษาพยาบาล... แทบทุกวันมีข่าวคนเมาและหกล้มขาหัก  หรือบางทีก็ตกน้ำเสียชีวิตขณะเดินข้ามสะพานไม้... การไม่รู้จักประมาณตนและการดื่มจนเมามายเป็นสิ่งที่อยู่คู่กับเศรษฐีใจชั่ว... พวกเขาอาจต้องชดใช้ในนรกสำหรับความสนุกชั่วครู่ในโลกพวกเขาจะต้องอดโซและกระหายหาน้ำดื่มไม่ได้เลยแม้แต่หยดเดียวขณะที่ร่างกายกำลังถูกไฟเผาผลาญตลอดนิรันดร...

       ลูกรัก  เราอาจไม่ได้คิดถึงสิ่งนี้ แต่นี่คือความจริงที่จะเกิดกับพวกเราบางคน และอาจจะเกิดกับบางคนก่อนสิ้นปีนี้เสียอีก!  นักบุญเปาโลกล่าวว่า ผู้ที่ปล่อยตัวกินและดื่มมากเกินไปจะไม่ได้เข้าสู่พระอาณาจักรของพระเจ้า   ให้เราคิดคำนึงถึงคำกล่าวเหล่านี้ให้ดี    ให้ดูบรรดานักบุญเป็นตัวอย่าง  พวกเขาใช้ชีวิตด้วยการใช้โทษบาปขณะที่พวกเราใช้ชีวิตอย่างร่าเริงสนุกสนาน    นักบุญเอลิซาเบธ พระราชินีแห่งโปรตุเกส (1271-1331) ทรงอดอาหารตลอดเทศกาลเตรียมรับเสด็จพระคริสตสมภพ  และทรงอดอาหารต่อตั้งแต่วันฉลองนักบุญยอห์น บัปติสต์ (24 มิ.ย.) จนถึงวันสมโภชแม่พระได้รับเกียรติยกขึ้นสวรรค์ (15 ส.ค.)   หลังจากนั้นก็อดอาหารต่ออีกจนถึงวันฉลองนักบุญไมเคิ้ล (29 ก.ย.)  นอกจากนั้นทุกวันศุกร์, วันเสาร์ และทุกวันก่อนวันสมโภชแม่พระและอัครสาวก  พระนางเสวยเพียงขนมปังกับน้ำเปล่าเท่านั้น.  กล่าวกันว่านักบุญแบรนาร์ด (778-842 : นักบุญองค์อุปถัมภ์ของเกษตรกร) ดื่มน้ำมันพืชแทนเหล้าองุ่น  ขณะที่นักบุญอิสิโดเร (560-636 : นักปราชญ์และนักบุญองค์อุปถัมภ์ของโลกคอมพิวเตอร์และนักศึกษา) ไม่เคยรับประทานอาหารโดยปราศจากน้ำตา!  

        เราควรจัดการเรื่องการกินอาหารให้เป็นประโยชน์ต่อการสะสมทรัพย์สมบัติในเมืองสวรรค์  เราสามารถเสียสละข้าวของต่างๆ ได้มากมาย   การกระทำเช่นนี้จะเป็นที่พอพระทัยของพระเจ้าผู้พระทัยดี  แต่เรามักจะทำตามความต้องการของปากมากกว่า  ทำให้วิญญาณของเราจมน้ำ และสำลักเหล้าองุ่นและอาหาร

        ลูกรัก  พระเจ้าจะไม่ตรัสกับเราในวันพิพากษาว่า “ขอบัญชีการดูแลสุขภาพของลูก” แต่จะตรัสถามว่า “ขอบัญชีการดูแลวิญญาณของลูกว่าลูกได้ทำอะไรไปบ้าง?”... แล้วลูกจะตอบพระองค์อย่างไร?  ลูกดูแลวิญญาณของลูกเหมือนกับที่ดูแลร่างกายไหม?   ลูกรัก อย่ากินตามใจปากอีกเลย แต่จงปฏิบัติตามนักบุญเหล่านั้น  ให้เราทำพลีกรรมในแบบเดียวกัน  นักบุญเหล่านั้นไม่เคยปล่อยตัวอยู่ในความสนุกสนานของโลกเลย  พวกท่านมีความสุขในการรับพระกายและพระโลหิตของพระเยซูคริสตเจ้า  ให้เราเดินตามรอยเท้าของบรรดานักบุญในโลกนี้ และเราจะได้รับมงกุฎดังที่พวกท่านได้รับในเมืองสวรรค์

 

**** ขอบคุณข้อมูลจากคุณพ่อวิจิตต์ แสงหาญ เจ้าอาวาสวัดเซนต์จอห์น
แปลจาก http://saints.sqpn.com/stj18032.htm