เรื่องสั้น 27.พระเจ้าเป็นผู้ประทานพระหรรษทาน
               ห้องประมูลสินค้าเต็มไปด้วยผู้คน นายประมูลได้นำเสนอสินค้าต่างๆมากมาย ทุกชิ้นมีผู้สนใจประมูลไปด้วยดี ที่สุดนายประมูลได้หยิบเอาไวโอลินเก่าๆตัวหนึ่งขึ้นมาแล้วถามบรรดานักประมูลว่า
“เราจะเริ่มกันที่ราคาเท่าไรดี” เขาถามพลางยิ้มไปทั่วๆห้องประมูล ไวโอลินเก่าๆโกโรโกโสตัวนี้จะได้ราคาสักเท่าไรกัน   แล้วก็มีชายคนหนึ่งขานรับว่า “50 บาท” คนทั้งห้องหัวเราะกันใหญ่ และตะโกนบอกว่า “เอาไปเลย…ให้เขาไปเลย”
               นายประมูลหยุดชั่วครู่และถามว่า “มีใครในห้องนี้อยากจะลองเล่นไวโอลินตัวนี้บ้างไหม” ความเงียบเกิดขึ้นเล็กน้อยและแล้วชายสูงอายุคนหนึ่งก็ก้าวออกมาขอเล่นไวโอลินตัวนี้ เขาใช้เวลาเพียงเล็กน้อยเพื่อขึ้นสาย จากนั้นเขาก็เริ่มบรรเลงเป็นบทเพลงที่มีท่วงทำนองที่สะกดผู้ฟังเกิดความซาบซึ้งจนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ และเมื่อสิ้นเสียงเพลงที่คุณลุงบรรจงบรรเลงเล่นนั้นจบลง เสียงปรบมือกึกก้องก็ดังขึ้น

                นายประมูลจับไวโอลินตัวนี้ยกขึ้น แล้วร้องถามที่ประชุมอีกครั้งหนึ่งว่า “จะให้ราคาเท่าไรดี” “100 บาท”….. “300 บาท”…. “500 บาท”…  ที่สุดราคาสุดท้ายที่ชนะการประมูลนั้นคือ 2500 บาท นี้มันเกิดอะไรขึ้น ไวโอลินเก่า ๆ ตัวเดิมที่ไร้ค่า เมื่ออยู่เฉย ๆ กับเมื่อผ่านมือของนักไวโอลินชั้นปรมาจารย์

              ตัวของเรารู้สึกว่าเป็นคนที่ไร้ค่า ไม่มีประโยชน์ ช่วยอะไรใครไม่ได้ แต่เมื่อพระเจ้าได้เข้ามาสัมผัสตัวเรา เรากลับเป็นคนที่มีค่าและสามารถกระทำสิ่งต่างๆได้อย่างไม่น่าเชื่อ