การใช้เวลา
ความหมาย การใช้เวลาให้เกิดประโยชน์ การกำหนดเวลาเพื่อให้ชีวิตมีระเบียบ มีวินัย
สุภาษิต “เวลาเป็นเงิน เป็นทอง”
“เวลาและวารี มิรอรีต่อผู้ใด”
“น้ำขึ้นให้รีบตัก”
ข้อคิด
“ใช้เวลาเล็กน้อยในการคิดว่าใครเป็นคนถูก แต่จงใช้เวลาให้มากในการคิดว่าอะไรคือสิ่งที่ถูก”
“จงคำนึงถึงการมีชีวิตให้กว้างขวาง มากกว่าการมีชีวิตให้ยืนยาว”
“อย่าเสียดายวันเวลา หากยังไม่เคยใช้มันอย่างคุ้มค่า”
“เวลา ทำให้เราค้นพบความจริง”
“อย่าปล่อยให้เวลาผ่านไป โดยที่ยังไม่ได้ทำอะไรเลย”
“อดีต ปัจจุบัน และอนาคต ไม่ได้ขึ้นอยู่กับคำทำนาย แต่ขึ้นอยู่กับตัวเราเอง”
“เริ่มต้นวันใหม่ทุก ๆ วัน ด้วยการทำสิ่งสำคัญที่สุดที่ต้องกระทำ ส่วนงานที่สำคัญรองลงไป ค่อยทำทีหลัง”
ประโยชน์ของการใช้เวลาให้ถูกต้อง
1.ช่วยให้เรามีความกระตือรือร้น
2.รู้จักจัดสรรเวลา เพื่อจะได้ทำกิจกรรมหรืองานต่าง ๆ ได้ถูกต้อง ตามลำดับความสำคัญก่อนหลัง
3.งานหรือกิจกรรมต่าง ๆ ประสบความสำเร็จตามเป้าหมายหรือตามเวลาที่กำหนด
4.เสริมสร้างการตรงต่อเวลาให้กับเรา
5.ชีวิตมีความก้าวหน้า มีความสุข
6.ฝึกความมีระเบียบ ความมีวินัยให้กับตัวเอง
โทษของการใช้เวลาไม่ถูกต้อง
1.กลายเป็นคนเรื่อยเปื่อย ผลัดวันประกันพรุ่ง
2.งานและกิจกรรมต่าง ๆ ไม่สำเร็จตามเวลาที่กำหนด
3.ชีวิตและงานไม่ประสบความสำเร็จ ไม่ก้าวหน้า
4.ชีวิตยุ่งยาก ไม่เป็นระเบียบ
เนื้อหาในพระคัมภีร์
“เหตุฉะนั้น เราบอกท่านทั้งหลายว่า อย่ากระวนกระวายถึงชีวิตของตนว่าจะเอาอะไรกิน หรือจะเอาอะไรดื่ม” ( มธ 6 : 25 )
“เราจงประพฤติตัวให้เหมาะสมกับเวลากลางวัน มิใช่เลี้ยงเสพสุราเมามาย มิใช่หยาบโลนลามก มิใช่วิวาทริษยากัน” ( รม 13 : 13 )
“เพราะฉะนั้น ท่านจงระมัดระวังในการดำเนินชีวิตให้ดี อย่าให้เหมือนคนไร้ปัญญา แต่ให้เหมือนคนมีปัญญา” ( อฟ 5 : 15 )
“อย่าให้เราเมื่อยล้าในการทำความดี เพราะว่าถ้าเราไม่ท้อใจแล้ว เราก็จะเก็บเกี่ยวในเวลาอันสมควร” ( กท 6 : 9 )
บทความ เวลาไม่รอชีวิต
ชีวิตของคนมิใช่หยุดอยู่กับที่เฉย ๆ กาลเวลาล่วงไป ชีวิตก็เดินเรื่อยไป เดินจากจุดเริ่มต้นไปสู่จุดปลายทาง จุดเริ่มต้นคือเกิด จุดหมายปลายทางคือตาย ในระหว่างเกิดกับตาย ชีวิตต้องเดินทางอยู่เป็นนิจ ไม่ว่าเราจะยืน เดิน นั่ง นอน หรือแม้แต่จะนอนหลับ ชีวิตก็เดินทางอยู่เรื่อยไปไม่มีวันหยุดยั้ง เวลาวันคืนล่วงไปเท่าไร ชีวิตก็เดินทางไปไกลเท่านั้น
ทางพระท่านจึงสอนว่า จะทำอะไรก็ให้รีบทำขืนชักช้าโอ้เอ้จะหมดโอกาส ยังอยู่ในวัยศึกษาเล่าเรียน ก็ต้องขยันหมั่นเพียรเล่าเรียนวิชาให้จบชั้นจบหลักสูตรโดยเร็ว เพราะเมื่อมีอายุมากขึ้นโอกาสที่จะศึกษาเล่าเรียนก็น้อยลง เพราะจะต้องทำมาหาเลี้ยงชีพ เลี้ยงครอบครัว ยากที่จะมีเวลาศึกษาวิชาที่ตนชอบได้
พระพุทธเจ้าทรงแบ่งชีวิตออกเป็น 3 วัย คือปฐมวัย เป็นวัยศึกษาเล่าเรียน มัชฌิมวัยเป็นวัยประกอบอาชีพ ทำการงาน ปัจฉิมวัย เป็นวัยพักผ่อนแสวงหาความสงบ
กาลเวลาและกระแสน้ำไม่คอยใคร อย่าปล่อยเวลาให้ล่วงเลยไป เพราะชีวิตไม่แน่นอนชาวนาต้องรีบทำนาเมื่อถึงฤดูทำนา คนเราต้องทำหน้าที่ตามวัย ชีวิตไม่เคยรอคอยใคร อย่าคิดว่ายังหนุ่มแน่นแข็งแรงอยู่ จงใช้ชีวิตให้คุ้มค่า เหมาะสมในแต่ละวัย จะได้ไม่เสียใจในชีวิต
เวลาเป็นของมีค่า เวลาเป็นเงินเป็นทอง เวลาเก็บไว้เป็นทุนไม่ได้ กักตุนก็ไม่ได้ ทุกคนมีเวลา 24 ชั่วโมงเท่ากันทุกคน คำกล่าวอย่างนี้มีความหมายว่า เวลามีความสำคัญต่อชีวิตมนุษย์ แต่คนคิดถึงเวลาต่างกัน และให้ความสำคัญต่อเวลาต่างกัน คำโบราณสอนว่า เวลาและวารี ไม่ยินดีจะคอยใคร ธรรมชาติสอนคนให้รีบทำงาน น้ำขึ้นให้รีบตัก เตือนให้เราอย่าคอย แต่จง “รีบ” และคอยโอกาสเหมาะ ปฏิบัติงานด้วยความรวดเร็ว
ชีวิตกับเวลาเป็นของผูกพันกัน เรามีเวลาไม่มากแล้วที่จะลงมือทำความดี วันนี้เป็นวันดีที่สุดเพื่อชีวิตเรา จงลงมือทำเดี๋ยวนี้ หรือทำทันที ( DO IT NOW ) แล้วท่านจะเพลินกับงาน มัวผลัดวันประกันพรุ่ง มันเป็นศัตรูอันร้ายกาจของชีวิตที่จะพัฒนา คนใฝ่ฝันความก้าวหน้าจึงสนใจกับเวลา การบริหารเวลา คือการรู้จักแบ่งเวลาเป็นสัดส่วน รู้จักแบ่งว่า เวลาไหนเพื่อจะทำอะไร แล้วใช้เวลาตามที่กำหนดให้คุ้มค่าแต่ละส่วน แล้วคุณก็มีเวลา + เพื่อพัฒนางาน + เพื่อพัฒนาร่างกาย + เพื่อพัฒนาอารมณ์ + เพื่อสร้างสังคม
การแบ่งเวลาเป็น และใช้เวลาอย่างรวดเร็ว เป็นเครื่องชี้ความสามารถของนักบริหาร เวลาเป็นของคุณ จงใช้เพื่อตัวเองอย่างดีที่สุด
พฤติกรรมที่ปรารถนาให้ผู้เรียนปฏิบัติ
+ พยายามใช้เวลาให้มีค่ามากที่สุด อย่าปล่อยให้แต่ละวันผ่านไปโดยที่ไม่คิดทำอะไร เพื่อประโยชน์ต่อตัวเองและส่วนรวม
+ ให้ผู้เรียนมีความอดทน พยายามปฏิบัติตามตารางที่กำหนด เพื่อปลูกฝังความมีวินัย ความมีระเบียบให้กับตัวเอง
+ กำหนดตารางประจำวันว่า ในแต่ละวัน เราจะทำกิจกรรม อะไรบ้าง ตามลำดับก่อนหลัง เพื่อเป็นการฝึกการใช้เวลาให้เป็นประโยชน์