บทเทศน์เรื่อง "เราเป็นปังทรงชีวิต”(ยอห์น 6:35-40)
ทำไมพระเยซูเจ้าทรงเรียกตัวพระองค์ว่าเป็น “ปังทรงชีวิต”
ชาวยิวเข้าใจว่า พระเจ้าทรงสัญญาที่จะส่งมานนาจากสวรรค์มาเลี้ยงดูพวกเขาขณะเดินในทะเลทรายสู่ดินแดนแห่งพระสัญญา
ปังเป็นอาหารปกติสำหรับชีวิตเหมือนข้าวของเรา เราขาดข้าวไม่ได้ ปังก็เช่นเดียวกัน ปังทำให้เรามีชีวิต
แต่ชีวิตคืออะไร พระเยซูเจ้าทรงให้คำตอบที่ชัดเจนแก่เราว่า ชีวิตนี้ไม่ได้หมายถึงชีวิตฝ่ายกายนี้เท่านั้น แต่เป็นอะไรที่มากกว่านั้น ชีวิตที่พระเยซูหมายถึงเกี่ยวพันธ์กับพระเจ้า ผู้ที่เป็นเจ้าแห่งชีวิต เป็นบ่อเกิดแห่งชีวิตทั้งหมด ชีวิตที่แท้จริงนั้น คือ การมีความสัมพันธ์กับพระเจ้าผู้ทรงชีวิตนั้นเอง (ถ้าไม่สัมพันธ์กับพระเจ้า เราก็จะต้องตาย) เป็นความสัมพันธ์แห่งความไว้วางใจ ความรัก และความนบนอบต่อพระองค์
นี่แหละคือสิ่งที่พระเยซูเจ้าทรงกระทำเพื่อเรา คือ ให้เราได้ชิดสนิทกับพระเจ้าพระบิดาของเรา พระเจ้าที่ทรงรักเรา ทรงสร้างเรามาด้วยความรัก และปรารถนาให้เราได้ชิดสนิทกับพระองค์
การพรากจากพระเยซูเจ้านั้นจะทำให้เราไม่สามารถเข้าไปมีความสัมพันธ์กับพระบิดาเจ้าสวรรค์ได้เลย ท่านพอใจแต่เพียงแค่การมีชีวิตอยู่ในโลกนี้เท่านั้น หรือต้องการที่จะมีชีวิตอยู่อย่างเที่ยงแท้ถาวร ท่านต้องการแค่การอิ่มในโลกนี้ หรือต้องการอิ่มแบบตลอดไป
พระเยซูเจ้าทรงเรียกร้องเราสามประการคือ หนึ่ง พระองค์มอบตัวของพระองค์เองให้เป็นอาหารฝ่ายจิตวิญญาณซึ่งจะนำชีวิตพระเจ้ามาประทับอยู่ในตัวของเรา “ผู้ที่มาหาเราจะไม่หิวอีกเลย” (ข้อ35) ประการที่สอง พระองค์ทรงสัญญาที่จะให้มิตรภาพที่ถาวรและอิสรภาพจากความกลัวที่จะถูกตัดขาดจากพระเจ้า “เราจะไม่ผลักใสไปเลย” (ข้อ37) ประการที่สาม พระองค์ให้ความหวังกับเราว่าจะให้ผู้นั้น ”กลับคืนชีพในวันสุดท้ายและจะมีชีวิตนิรันดร” (ข้อ 39-40)
ดังนั้นใครก็ตามที่ยอมรับพระเยซูเจ้าว่าทรงเป็นพระเจ้าและพระผู้ไถ่จะได้รับชีวิตที่ไม่รู้ตายกับพระองค์ เมื่อพระองค์เสด็จมาในวันสุดท้าย
ท่านรู้ถึงความยินดีและความหวังในการกลับคืนชีพไหม
"ข้าแต่พระเยซูเจ้า ความตายของพระองค์นำชีวิตและความหวังมาสู่บุคคลที่หมดหวังและท้อแท้ ขอพระองค์ประทานความหวังที่มั่นคงในชีวิตนิรันดร ความรัก ความเชื่อและความนอบน้อมในการทำตามน้ำพระทัยของพระองค์ด้วยเทอญ อาแมน”
