เสร็จแล้วให้ทุกคนลงชื่อ

ซ.อักเนส  “ใครจะเป็นคนเอาจดหมายไปให้ตำรวจลือ?”

  บุดสียกมือขึ้นรับอาสา

บุดสี  “หนูเอง ๆ.....”

  บุดสีรับจดหมายแล้ววิ่งออกไป

ฉากที่ 4
 เช้าวันที่ 26 ธันวาคม 2483 ตำรวจลือได้รับจดหมาย อ่านดูแล้วก็โกรธเป็นกำลังตะโกนออกมาด้วยเสียงอันดังว่า

ตำรวจลือ “บังอาจนัก กล้าขัดคำสั่งของกูรึ? ดีละจะได้เห็นดีกัน ไปพวกเรา ไปจัดการกับพวกมันเดี๋ยวนี้”

 พวกตำรวจจัดแจงอาวุธปืน แล้วตามตำรวจลือออกไป

ฉากที่ 5
 ซิสเตอร์ทั้งสอง พร้อมกับแม่พุดทา น.ส.บุดสี น.ส.คำไพ ด.ญ.พร ด.ญ.สุวรร และ ด.ญ.สอน รวมตัวกันอยู่ที่บ้านซิสเตอร์ เวลาประมาณบ่าย 3 โมงของวันที่ 26 ธันวาคม 2483 ตำรวจลือกับพรรคพวกมาถึง ร้องตะโกนเรียกให้มาที่วัด

ตำรวจลือ  “ทำไมเขียนจดหมายท้าทายเช่นนี้ ไม่กลัวตายรึ?”

ซ.อักเนส  “พวกเราไม่กลัว พวกเราพร้อมแล้ว”

ตำรวจลือ  “จะยอมทิ้งศาสนาหรือไม่ยอม?”

ทุกคน  “พวกเราไม่ยอม”

ตำรวจลือ  “ดีละ ถ้าอย่างนั้นไปที่ริมแม่น้ำโขงเดี๋ยวนี้”

ซ.อักเนส  “พวกเราขอไปตายในป่าช้า”

ตำรวจลือ  “ก็ได้ ไม่ต้องพูดมาก ป่าช้าก็ป่าช้า”

 ทุกคนก็เดินมุ่งหน้าไปป่าช้าซึ่งอยู่ห่างไปประมาณ 300 เมตร ขณะเดินไปนั้น นายกองสี บิดาของ ด.ญ.สุวรรณ เป็นห่วงกลัวลูกจะเป็นอันตราย จึงมาดึงตัว ด.ญ.สุวรรณกลับบ้าน

กองสี  “ลูกสุวรรณ กลับบ้านเถอะ อย่าไปเลย”
สุวรรณ  “ไม่ ๆ หนูไม่กลับ หนูจะไปกับซิสเตอร์.....”

 แต่นายกองสีก็ดึงตัว ด.ญ.สุวรรณไปจนได้ คงเหลืออีก 7 คน เดินไปพลางร้องเพลงสรรเสริญพระเป็นเจ้า พอถึงป่าช้าก็เข้าไปคุกเข่าเรียงแถวที่ข้างขอนไม้ใหญ่ที่ล้มพาดอยู่ พวกตำรวจเตรียมเล็งปืน

ตำรวจลือ  “ยิง……”

 ตำรวจทุกคนก็ลั่นปืนเสียงดังสนั่นป่า ทั้ง 7 คนก็ล้มลง.....ตำรวจคิดว่าตายแล้ว จึงกลับไป นายสาลีและนายแวง ชาวบ้านแอบดูเหตุการณ์อยู่ก็รีบรุดออกมาดู เห็น ซ.ลูเซีย นางพุดทา บุดสี คำไพ ถึงแก่ความตายแล้ว ซ.อักแนส และด.ญ. พร ถูกกระสุนปืนเป็นแฟลเหวอะหวะยังไม่ตาย ส่วน ด.ญ.พร ไม่เป็นอะไรเลย นายสาลีจึงบอกให้รีบกลับบ้าน ซ.อักเนส พูดกับนายแวงว่า

ซ.อักเนส  “ฉันกับพรยังไม่ตาย ไปบอกตำรวจให้มายิ่งให้ตายเถิด”

 นายแวงก็วิ่งไปบอกตำรวจ ตำรวจก็กลับมาอีก

ตำรวจลือ  “ไหน ๆ ยังไม่ตายรึ? มานี่ กูจะจัดการให้ตายให้หมด.....”

 ตำรวจลือยกปืนขึ้นยิงอีก 2 นัด ซ.อักเนสและ ด.ญ. พร ก็ถึงแก่ความตาย

ตำรวจลือ  “เก่งก็ลุกขึ้นมาอีกซี กูยังมีอีก 10 นัด.....”

 เสร็จแล้วก็ร้องสั่งชาวบ้านว่า

ตำรวจลือ  “เอามันไปฝังเหมือนหมาให้หมด”

มรณสักขีทั้ง 6 คือ
  ซ.อักเนส พิลา  ทิพย์สุข  อายุ 31 ปี
  ซ.ลูเซีย คำบาง  สีคำพอง อายุ 23 ปี
  นางอากาทา พุดทา  ว่องไว  อายุ 59 ปี
  น.ส.เชชีลีอา บุดสี  ว่องไว  อายุ 16 ปี
  น.ส.บีบีอานา คำไพ  ว่องไว  อายุ 15 ปี
  ด.ญ.มารีอา พร  ว่องไว  อายุ 14 ปี

ได้รับแต่งตั้งเป็นบุญราศีเมื่อวันที่ 22 ตุลาคม 2532

ขั้นที่ 2 วิเคราะห์

ครูถามนักเรียน
- รู้สึกอย่างไรเมื่อได้ชมละครนี้?
- ประทับใจใครมากที่สุด? ทำไม?
- ได้รับบทสอนอะไรจากตัวอย่างของมรณสักขีทั้ง 6 คนนี้

สรุป “พระเป็นเจ้าทรงเลือกคนที่โลกถือว่าโง่เขลาเพื่อทำให้คนที่มีปัญญาต้องอับอาย พระเป็นเจ้าทรงเลือกคนที่โลกถือว่าอ่อนแอเพื่อทำให้คนที่แข็งแรงต้องอับอาย พระเป็นเจ้าทรงเลือกสิ่งที่โลกถือว่าต่ำต้อย ดูหมิ่นและเห็นว่าไร้สาระเพื่อทำลายสิ่งที่โลกเห็นสำคัญ” (1คร 1.27-28)

ขั้นที่ 3 คำสอน

1. พระเยซูคริสต์ตรัสว่า “เขาเบียดเบียนเราอย่างไร เขาก็จะเบียดเบียนท่านอย่างนั้น”  (ยน 15.20) ศาสนาคริสต์ถูกเบียดเบียนมาตลอดนับตั้งแต่องค์พระเยซูคริสต์เรื่อยมาจนถึงปัจจุบันมีผู้คนมากมายยอมพลีชีวิตเหมือนพระอาจารย์และดูเหมือนว่าศาสนาคริสต์กับการเบียดเบียนจะเป็นของคู่กันไปตลอดเสียแล้ว ปราชย์แตร์ตุลเลียนกล่าวว่า “เลือดของมรณสักขีเป็นปุ๋ยอันโอชะที่ทำให้ศาสนาคริสต์เจริญงอกงาม”

2. ไฟพิสูจน์ทองฉันใด การเบียดเบียนก็พิสูจน์คริสตชนฉันนั้น การเบียดเบียทำให้เราได้คริสตชนที่เที่ยงแท้บริสุทธิ์ คนที่ยอมตายเพื่อรักษาความเชื่อของตนแสดงว่า เขาเป็นคนของพระจริง ๆ มรณสักขีแห่งสองคอนเป็นตัวอย่างที่ดีในเรื่องนี้ เขาทั้ง 6 คนเป็นหญิง เป็นนักบวช 2 คน เป็นฆราวาส 4 คน ในจำนวนนี้ยังเป็นเด็กเยาวชนถึง 3 คน ตามธรรมดาคนประเภทนี้เพียงแต่ขู่ว่าจะจับตัวหรือทำร้ายก็กลัวหัวหดแล้ว แต่เพราะเหตุใดครั้งนี้พวกเขาจึงไม่กลัว? มีอะไรอยู่เบื้องหลังที่ช่วยหนุนกำลังใจพวกเขาหรือ? มีแน่นอนสิ่งนั้นก็คือความเชื่ออย่างซื่อ ๆ แต่หนักแน่นมั่นคงว่า เมื่อพวกเขาซื่อสัตย์ต่อพระเป็นเจ้าแล้ว ถึงจะตายก็จะได้ไปสวรรค์ เหมือนที่ซิสเตอร์อักเนสได้เขียนไว้ในจดหมายว่า “จงเปิดประตูสวรรค์ให้พวกฉันเถิด”

3. ความเชื่อเช่นนี้เป็นพระหรรษทานที่มาจากพระเป็นเจ้า ดังที่พระเยซูคริสต์ได้ตรัสไว้ว่า “เมื่อเขาจับตัวท่านไปอยู่ต่อหน้าเจ้าเมืองหรือผู้มีอำนาจ อย่ากลัวว่าจะตอบอย่างไร หรือจะพูดอะไร เพราะพระจิตจะทรงสอนท่านเองในเวลานั้นว่าควรจะพูดอะไร” (ลก 12.11-12) จดหมายของมรณสักขีแห่งสองคอนเป็นผลงานของพระจิตนี่เองอ่านแล้วซึ้งใจ ประทับใจ พิศวงที่หญิงซื่อ ๆ ธรรมดา ๆ อย่างพวกเขาจะสามารถเขียนจดหมายที่ลึกซึ้งกินใจและให้ความหมายของชีวิตคริสตชนได้อย่างชัดเจน หนักแน่นมั่นคงเช่นนั้น เราน่าจะเอาจดหมายฉบับนี้ใส่กรอบไว้อ่านรำพึงบ่อย ๆ

4. สาสน์ของสภาพระสังฆราชคาทอลิกแห่งประเทศไทยว่าด้วยการสถาปนาบุญราศีทั้งเจ็ดแห่งประเทศไทยเมื่อวันที่ 8 กันยายน 1989 กล่าวว่า “บุญราศีทั้งเจ็ดได้นำความเชื่อมาใช้ในชีวิตประจำวันของท่าน ไม่ว่าในยามทุกข์หรือยามสุข ในยามลำบากหรือยามสบาย ชีวิตของท่านตั้งมั่นอยู่ในองค์พระเป็นเจ้าอย่างสม่ำเสมอ จนกระทั่งยอมตายเพื่อยืนยันความเชื่อนั้น” และย้ำเตือนบรรดาเยาวชนว่า “ในสังคมยุคที่มีค่านิยมตรงกันข้ามกับความเชื่อของเรา ขอบรรดาเยาชนจงเจริญชีวิตอย่างผู้มีสติอยู่ตลอดเวลา จงรักษาค่านิยมแห่งความเชื่อคริสตชนไว้อย่างกล้าหาญและไม่หวั่นไหว และจงช่วยกันเผยแผ่ค่านิยมนี้ไปสู่เพื่อนเยาวชนโดยการดำเนินชีวิตตามคำสอนในพระวรสาร จงร่วมมือกับพระศาสนจักร พ่อแม่และผู้ใหญ่ในการรักษาและถ่ายทอดความเชื่อที่ได้รับมาตั้งแต่บรรพบุรุษอยู่และมีชีวิตชีวายิ่ง ๆ ขึ้น”

ขั้นที่ 4 ปฏิบัติ

ก. ข้อควรจำ
1. “เขาเบียดเบียนเราอย่างไร เขาก็จะเบียดเบียนท่านอย่างนัน” (ยน 15.20)

2. ความยากลำบากเป็นเครื่องพิสูจน์ธาตุแท้ของคริสตชน ใครที่มีความเชื่อมั่นคงไม่หวั่นไหว คนนั้นแหละคือคริสตชนที่แท้จริง

3. จงเอาความเชื่อมาใช้ในชีวิตประจำวันของท่าน ไม่ว่าในยามทุกข์หรือยามสุข ในยามลกบากหรือยามสบาย ชีวิตของท่านจงตั้งมั่นอยู่ในองค์พระเป็นเจ้าอย่างสม่ำเสมอ

4. จงรักษาค่านิยมแห่งความเชื่อคริสตชนไว้อย่างกล้าหาญและไม่หวั่นไหว และจงช่วยกันเผยแผ่ค่านิยมนี้ไปสู่เพื่อนเยาวชนโดยการดำเนินชีวิตตามคำสอนในพระวรสาร

ข. กิจกรรม  ร้องเพลง “โอ้บุญราศี”