การเป็นครูคำสอนในค่ายคำสอน

            ครูคำสอนที่ทำงานในระบบค่ายคำสอนนั้น จะต้องต่างกับครูคำสอนที่สอนระยะสั้นๆ แบบระบบห้องเรียน

            ครูคำสอนในค่าย จะต้อง อยู่กับลูกศิษย์ตลอดเวลา เหมือนเป็นพ่อ/แม่ ที่คอยดูแลเอาใจใส่ลูกๆของตน

            ดังนั้น ครูคำสอนในค่าย จึงต้องเป็นทั้งผู้นำ ผู้แนะแนว ผู้ชี้แนวทาง ผู้พิพากษา ฯลฯ ครูคำสอนจะต้องเป็นผู้ที่เสียสละในการทำงานกับเด็กๆ แม้ว่าจะไม่เป็นที่สบอารมณ์ของตนก็ตาม แต่ถ้าสิ่งไหนที่เป็นความยินดี ความก้าวหน้าของเด็กแล้ว ครูคำสอนจะต้องทำด้วยความยินดี และเต็มใจ

            อย่าลืมว่าเด็กๆ กำลังแสวงหาเอกลักษณ์ของตนโดยเลียนแบบบุคคลที่เป็นวีรบุรุษ / วีรสตรีในดวงใจ ของพวกเขา ครูคำสอนก็เป็นบุคคลหนึ่งที่อยู่ใกล้ชิด และเป็นที่ชื่นชอบของพวกเขา ดังนั้นความรัก ความทุ่มเท ความเสียสละ การเป็นผู้นำ ของคุณครู จึงเป็นที่ตรึงตาตรึงใจเด็ก เด็กๆจะตัดสินค่ายคำสอนว่าดีหรือไม่ ก็จากความสัมพันธ์ที่พวกเขามีต่อคุณครู

            อีกประการหนึ่งที่สำคัญก็คือ ค่ายคำสอน เป็นค่ายแห่งความรัก ค่ายที่ครูคำสอน สอนเรื่องเกี่ยวกับความรัก ดังนั้น หากครูคำสอน ไม่ปฏิบัติต่อศิษย์ด้วยความรัก ก็จะเป็นเรื่องที่น่าละอายมาก

            ครูคำสอนในค่ายเป็นผู้ที่มีภารกิจอันหนักหน่วง น่าเห็นใจมากเป็นต้นว่า เขาต้องตื่นก่อนนอนทีหลัง ต้องรับทานอาหารร่วมกับเด็ก ร่วมเล่น ร่วมสวด ร่วมมิสซา ต้องประชุมหารือ ต้องเตรียมการสอน ต้องปลอบโยนเด็กที่คิดถึงบ้าน หรือมีปัญหา คอยเหนี่ยวรั้งเด็กที่กำลังคนองหรือทำอะไรเกินงาม ภารกิจต่างๆ เหล่านี้จะช่วยกระชับความผูกพัน และเสริมสร้างความศรัทธาให้กับเด็กๆ ที่อยู่ในความรับผิดชอบของเรา

            ครูคำสอนที่แท้จริงนั้น ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็ตาม เขาจะต้องกระทำตนให้มีคุณค่าสำหรับเด็กๆอยู่เสมอ ต้องทิ้งความเห็นแก่ตัว และเรื่องส่วนตัวเสียสิ้น