ข้อความพระคัมภีร์ที่ช่วยในการไตร่ตรองชีวิต
เพื่อเดินทางเข้าสู่เทศกาลมหาพรตอย่างดีและมีความหมาย

ให้พระวาจาพระเจ้าเป็นโคมส่องทางในทุก ๆ วัน

ท่านจะมีอาหารกินก็ด้วยหยาดเหงื่อบนใบหน้า จนกว่าท่านจะกลับเป็นดินอีก เพราะท่านถูกปั้นมาจากดิน ท่านเป็นฝุ่นดิน และจะกลับไปเป็นฝุ่นดินอีก” (ปฐก. 3:19)

ข้าแต่พระยาห์เวห์ โปรดให้ข้าพเจ้ารู้จักทางของพระองค์ โปรดทรงสอนมรรคาของพระองค์แก่ข้าพเจ้า (สดด. 25:4)

โปรดทรงนำข้าพเจ้าให้เดินตามทางแห่งความจริงของพระองค์ เพราะพระองค์ทรงเป็นพระเจ้าผู้ช่วยข้าพเจ้าให้รอดพ้น (สดด. 25:5)

จงมีความหวังในพระยาห์เวห์เถิด จงเข้มแข็ง จงทำใจกล้า จงมีความหวังในพระยาห์เวห์เถิด (สดด. 27:14)

ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอความรักมั่นคงของพระองค์สถิตอยู่กับข้าพเจ้าทั้งหลาย เพราะข้าพเจ้าทั้งหลายมีความหวังในพระองค์ (สดด. 33:22)

ข้าพเจ้ากระหายพระเจ้า พระเจ้าผู้ทรงชีวิต เมื่อใดเล่าข้าพเจ้าจะได้ไปชมพระพักตร์ของพระเจ้า (สดด. 42:2)

วิญญาณข้าพเจ้าเอ๋ย จงพักผ่อนในพระเจ้าเท่านั้น ความหวังของข้าพเจ้ามาจากพระองค์ (สดด. 62:5)

แม้ร่างกายและจิตใจข้าพเจ้าอ่อนกำลัง พระเจ้าก็ทรงเป็นหลักศิลาแห่งดวงใจ ทรงเป็นทรัพย์สมบัติของข้าพเจ้าตลอดไป (สดด. 73:26)

ข้าพเจ้าวางใจในพระยาห์เวห์ วิญญาณข้าพเจ้าวางใจในพระวาจาของพระองค์ วิญญาณข้าพเจ้ารอคอยองค์พระผู้เป็นเจ้า ยิ่งกว่าคนยามเฝ้ารอแสงอรุณ (สดด. 130:5-6)

จงล้าง จงชำระตนให้สะอาด จงนำกิจการชั่วร้ายของท่านออกไปให้พ้นจากสายตาของเรา จงเลิกทำความชั่ว (อสย. 1:16)

แต่พระยาห์เวห์ทรงคอยที่จะทรงพระกรุณาท่านทั้งหลาย พระองค์จะทรงลุกขึ้นเพื่อแสดงพระเมตตาต่อท่าน เพราะพระยาห์เวห์ทรงเป็นพระเจ้าผู้เที่ยงธรรม ทุกคนที่วางใจในพระองค์ย่อมเป็นสุข (อสย. 30:18)

แต่ผู้มีความหวังในพระยาห์เวห์จะได้รับพลังใหม่ เขาจะกางปีกบินขึ้นเหมือนนกอินทรี เขาจะวิ่งและไม่เหน็ดเหนื่อย เขาจะเดินและไม่อ่อนเปลี้ย (อสย. 40:31)

แต่การจำศีลอดอาหารที่เราต้องการ คือการแก้โซ่ตรวนที่อธรรม แก้สายรัดแอก ปล่อยผู้ถูกข่มเหงให้เป็นอิสระ และหักแอกทุกอัน (อสย. 58:6)

เมื่อท่านจะเรียกขานเรา มาหาเรา และอธิษฐานภาวนาต่อเรา เราจะฟังท่าน (ยรม. 29:12)

พระยาห์เวห์ทรงดีต่อทุกคนที่หวังในพระองค์ ทรงดีต่อผู้ที่แสวงหาพระองค์ (พคค. 3:25)

ข้าพเจ้าจึงหันหน้าไปหาพระเจ้า องค์พระผู้เป็นเจ้า เพื่ออธิษฐานและวอนขอพระองค์ด้วยการจำศีลอดอาหาร สวมผ้ากระสอบและโปรยเถ้าบนศีรษะ (ดนล. 9:3)

จงกลับมาหาพระเจ้าของท่านเถิด จงปฏิบัติความรักมั่นคงและความยุติธรรม จงรอคอยพระเจ้าของท่านอยู่เสมอ (ฮชย. 12:6)

แต่บัดนี้ พระยาห์เวห์ตรัส ท่านทั้งหลายจงกลับมาหาเราด้วยสุดจิตสุดใจเถิด จงจำศีลอดอาหาร ร่ำไห้ และไว้ทุกข์คร่ำครวญ (ยอล. 2:12)

จงฉีกใจของท่าน มิใช่ฉีกเสื้อผ้า จงกลับมาหาพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน เพราะพระองค์ทรงเมตตาและกรุณา ไม่ทรงโกรธง่าย ทรงเปี่ยมด้วยความรักมั่นคง ทรงสงสารและไม่ทรงลงโทษ (ยอล. 2:13)

ใครจะรู้ได้ พระองค์อาจจะทรงเปลี่ยนพระทัยสงสาร กลับมาประทานพระพร ท่านถวายผลิตผลเป็นธัญบูชาและเทเหล้าองุ่น ถวายพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน (ยอล. 2:14)

แต่ข้าพเจ้าจะมองดูพระยาห์เวห์ ข้าพเจ้าจะหวังในพระเจ้า พระเจ้าของข้าพเจ้าจะทรงฟังข้าพเจ้า (มคา. 7:7)

เมื่อท่านทั้งหลายจำศีลอดอาหาร จงอย่าทำหน้าเศร้าหมองเหมือนบรรดาคนหน้าซื่อใจคด เขาทำหน้าหมองคล้ำ เพื่อแสดงให้ผู้คนรู้ว่าเขากำลังจำศีลอดอาหาร เราบอกความจริงแก่ท่านว่า เขาได้รับบำเหน็จของเขาแล้ว (มธ. 6:16)

ส่วนท่าน เมื่อจำศีลอดอาหาร จงล้างหน้า ใช้น้ำมันหอมใส่ศีรษะ เพื่อไม่แสดงให้ผู้คนรู้ว่าท่านกำลังจำศีลอดอาหาร แต่ให้พระบิดาของท่าน ผู้สถิตอยู่ทั่วทุกแห่งทรงทราบ และพระบิดาของท่านผู้ทรงหยั่งรู้ทุกสิ่ง ก็จะประทานบำเหน็จให้ท่าน (มธ. 6:17-18)

เพราะทรัพย์สมบัติของท่านอยู่ที่ใด ใจของท่านก็จะอยู่ที่นั่นด้วย (มธ. 6:21)

จงแสวงหาพระอาณาจักรของพระเจ้าและความชอบธรรมของพระองค์ก่อน แล้วพระองค์จะทรงเพิ่มทุกสิ่งเหล่านี้ให้ (มธ. 6:33)

ทันใดนั้น พระจิตเจ้าทรงดลให้พระองค์เสด็จเข้าไปในถิ่นทุรกันดาร พระองค์ประทับอยู่ที่นั่นสี่สิบวัน ทรงถูกซาตานประจญ พระองค์ทรงอยู่กับสัตว์ป่า บรรดาทูตสวรรค์ปรนนิบัติรับใช้พระองค์ (มก. 1:12-13)

พระเยซูเจ้าตรัสตอบเขาว่า “คนสบายดีย่อมไม่ต้องการหมอ แต่คนป่วยต้องการ เราไม่ได้มาเพื่อเรียกคนชอบธรรม แต่มาเพื่อเรียกคนบาปให้กลับใจ” (ลก. 5:31-32)

ท่านทั้งหลายจงดำรงอยู่ในเราเถิด ดังที่เราดำรงอยู่ในท่าน กิ่งองุ่นเกิดผลด้วยตนเองไม่ได้ ถ้าไม่ติดอยู่กับเถาองุ่นฉันใด ท่านทั้งหลายก็จะเกิดผลไม่ได้ ถ้าไม่ดำรงอยู่ในเราฉันนั้น (ยน. 15:4)

เราบอกเรื่องเหล่านี้กับท่านแล้ว เพื่อท่านจะได้มีสันติสุขในเรา ในโลกนี้ ท่านจะมีความทุกข์ยาก แต่อย่าท้อแท้ เราชนะโลกแล้ว (ยน. 16:33)

จงชื่นชมยินดีในความหวัง จงมีความอดทนต่อความทุกข์ยาก จงพากเพียรในการภาวนา (รม. 12:12)

ดังนั้น จงถ่อมตนลงอยู่ใต้พระหัตถ์ทรงฤทธิ์ของพระเจ้า เพื่อพระองค์จะได้ทรงยกย่องท่านขึ้นเมื่อถึงเวลาอันควร (1ปต. 5:6)

จงละความกระวนกระวายทั้งมวลของท่านไว้กับพระองค์ เพราะพระองค์ทรงห่วงใยท่าน (1 ปต. 5:7)