ความอ่อนโยน หมายถึงการมีกิริยาวาจานิ่มนวล ไม่แข็งกระด้าง ใจเย็นและควบคุมตนเองได้ แม้ต้องเผชิญเหตุการณ์ที่ชวนให้หงุดหงิดก็ตาม

ให้แบบอย่างชีวิตและวาจาของพระเยซูเจ้านำชีวิตเราเช่นกัน

จงต่อสู้เพื่อความจริง ความอ่อนโยนและความยุติธรรม จงให้พระหัตถ์ขวาแสดงกิจการน่าพิศวงแก่พระองค์เถิด (สดด. 45:4)

พระยาห์เวห์ทรงพระทัยดีแก่ทุกคน ความอ่อนโยนของพระองค์ครอบคลุมสิ่งสร้างทั้งมวล (สดด. 145:9)

จงสรรเสริญพระยาห์เวห์เถิด เพราะพระองค์พระทัยดี จงร้องเพลงสดุดีถวายพระเจ้าของเรา เพราะพระองค์ทรงพระทัยอ่อนโยน เป็นการดีที่จะสรรเสริญพระองค์ (สดด. 147:1)

คำตอบอ่อนโยนทำให้ความโกรธสงบลง แต่คำพูดทิ่มแทงก่อให้เกิดความโกรธ (สภษ. 15:1)

คำพูดอ่อนหวานเป็นต้นไม้แห่งชีวิต แต่คำพูดตลบตะแลงทำให้จิตใจแตกสลาย (สภษ. 15:4)

แผนการของคนชั่วร้ายเป็นที่น่ารังเกียจของพระยาห์เวห์ แต่พระองค์พอพระทัยถ้อยคำอ่อนโยน (สภษ. 15:26)

พระองค์ทรงเลี้ยงดูฝูงแกะของพระองค์เช่นคนเลี้ยงแกะ ทรงรวบรวมลูกแกะไว้ในอ้อมพระกร ทรงอุ้มไว้แนบพระอุระ และทรงนำแม่แกะอย่างทะนุถนอม (อสย. 40:11)

มนุษย์เอ๋ย พระองค์ทรงบอกท่านไว้แล้วว่าอะไรดี และพระยาห์เวห์ทรงประสงค์สิ่งใดจากท่าน คือให้ท่านปฏิบัติความยุติธรรมและรักความดีงาม และดำเนินชีวิตอย่างถ่อมตนกับพระเจ้าของท่าน (มคา. 6:8)

ผู้มีใจอ่อนโยนย่อมเป็นสุข เพราะเขาจะได้รับแผ่นดินเป็นมรดก (มธ. 5:5)

จงรับแอกของเราแบกไว้ และมาเป็นศิษย์ของเรา เพราะเรามีใจสุภาพอ่อนโยนและถ่อมตน (มธ. 11:29)

ส่วนผลของพระจิตเจ้าก็คือความรัก ความชื่นชม ความสงบ ความอดทน ความเมตตา ความใจดี ความซื่อสัตย์ ความอ่อนโยน และการรู้จักควบคุมตนเอง (กท. 5:22-23)

พี่น้องทั้งหลาย ถ้าท่านพบว่าใครคนหนึ่งทำผิด ท่านซึ่งมีพระจิตเจ้าเป็นผู้นำ จงตักเตือนแก้ไขเขาด้วยความอ่อนโยน จงระวังตัว ท่านอาจถูกทดลองด้วย (กท. 6:1)

จงถ่อมตนอยู่เสมอ จงมีความอ่อนโยน พากเพียรอดทนต่อกันด้วยความรัก (อฟ. 4:2)

จงมีใจโอบอ้อมอารี มีเมตตาต่อกัน ให้อภัยกันดังที่พระเจ้าทรงให้อภัยแก่ท่านในองค์พระคริสตเจ้าเถิด (อฟ. 4:32)

จงให้ความอ่อนโยนของท่านทั้งหลายปรากฏแก่คนทั้งปวง องค์พระผู้เป็นเจ้าเสด็จมาใกล้แล้ว (ฟป. 4:5)

ท่านเป็นผู้ที่พระเจ้าทรงเลือกสรร เป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์และเป็นที่รักของพระองค์ จงเห็นอกเห็นใจกัน จงมีความใจดี ความถ่อมตน ความอ่อนโยนและความพากเพียรอดทนเป็นเสมือนเครื่องประดับตน (คส. 3:12)

จงให้คำพูดของท่านอ่อนโยนและถูกกาลเทศะอยู่เสมอ จงรู้จักตอบทุกคนอย่างดีที่สุด (คส. 4:6)

ทั้ง ๆ ที่เราอาจจะเรียกร้องเกียรติยศชื่อเสียงได้ ในฐานะที่เป็นอัครสาวกของพระคริสตเจ้า ตรงกันข้าม เราทำตนเป็นคนอ่อนโยนในหมู่ท่านทั้งหลาย เสมือนแม่กกกอดลูกน้อยของตน (1ธส. 2:7-8)

ดังนั้น ผู้ปกครองดูแลจะต้องประพฤติดีไม่มีที่ตำหนิ แต่งงานเพียงครั้งเดียวรู้จักประมาณตน มีสติสัมปชัญญะ สุภาพเรียบร้อย มีอัธยาศัยไมตรีและรู้จักสอน (1ทธ. 3:2)

ท่านผู้เป็นคนของพระเจ้า จงมุ่งหน้าหาความชอบธรรม ความเคารพรักพระเจ้า ความเชื่อ ความรัก ความอดทนและความอ่อนโยน (1ทธ. 6:11)

ผู้รับใช้ขององค์พระผู้เป็นเจ้าจะต้องไม่วิวาทกัน แต่จะต้องอ่อนโยนต่อทุกคน รู้จักสอนและอดทน (2ทธ. 2:24)

เขาจะต้องอบรมสั่งสอนผู้ที่ขัดแย้งด้วยความอ่อนหวาน โดยหวังว่า พระเจ้าจะทรงดลให้ผู้ขัดแย้งนั้นกลับใจรับรู้ความจริง (2ทธ. 2:25)

ไม่กล่าวร้ายผู้ใด หลีกเลี่ยงการทะเลาะวิวาท มีความอดกลั้นและสุภาพอ่อนโยนต่อทุกคน (ทต. 3:2)

ใครบ้างคิดว่าตนฉลาดและมีปรีชาญาณจงแสดงความฉลาดและปรีชาญาณนั้นอย่างอ่อนโยนด้วยการกระทำและความประพฤติดี (ยก. 3:13)

ส่วนปรีชาญาณที่มาจากเบื้องบน ประการแรกเป็นสิ่งบริสุทธิ์ แล้วจึงก่อให้เกิดสันติ เห็นอกเห็นใจ อ่อนน้อม เปี่ยมด้วยความเมตตากรุณา บังเกิดผลที่ดีงาม ไม่ลำเอียง ไม่เสแสร้ง (ยก. 3:17)

ผู้รับใช้ จงอยู่ใต้อำนาจผู้เป็นนายด้วยความเคารพยำเกรง ไม่เพียงแต่นายที่ใจดีและอ่อนโยนเท่านั้น แต่รวมถึงนายที่ใจร้ายด้วย (1ปต. 2:18)

จงประดับตนในส่วนลึกของจิตใจให้งดงามอย่างถาวรโดยมีใจอ่อนโยนและสงบเสงี่ยม ความงามเช่นนี้มีค่ายิ่งเฉพาะพระพักตร์พระเจ้า (1ปต. 3:4)

จงอธิบายด้วยความอ่อนโยนและด้วยความเคารพอย่างบริสุทธิ์ใจ เพื่อเมื่อท่านถูกใส่ร้าย ผู้ที่กล่าวร้ายความประพฤติดีของท่านตามคำสอนของพระคริสตเจ้า ก็จะต้องประสบความอับอาย หากเป็นพระประสงค์ของพระเจ้า การทนทุกข์เพราะทำความดีนั้น ย่อมดีกว่าการทนทุกข์เพราะทำความชั่ว (1ปต. 3:16-17)