ไม่ว่าจะในฐานะพ่อแม่ หรือคุณครู
การอบรมสั่งสอน เป็นสิ่งสำคัญและจำเป็น
แม้สมัยนี้จะยากเหลือเกิน บางทีก็เหนื่อยใจ

🥰ไว้ใจพระเจ้า เป็นแบบอย่างที่ดี และอดทน มารับพระวาจาไปเสริมกำลังกัน
💟จงฝึกเยาวชนในทางที่เขาควรเดินไป เมื่เขาชราแล้ว เขาจะไม่หันเหไปจากทางนั้น (สภษ. 22:6)
💟ไม้เรียว​และ​คำ​ตักเตือน​ทำ​ให้​เกิด​ปรีชา​ญาณ เยาวชน​ที่​ไม่​มี​ผู้​อบรม​สั่งสอน​ย่อม​ทำ​ให้​มารดา​อับอาย (สภษ. 29:15)
💟ถ้าท่านมีบุตร ก็จงอบรมสั่งสอนเขาให้ดี จงสอนให้เขาอ่อนน้อมเชื่อฟัง ตั้งแต่วัยเยาว์ (บสร. 7:23)
💟ม้าที่ไม่หัดให้เชื่องก็จะพยศ ลูกที่ถูกตามใจก็จะกลายเป็นคนหัวรั้น (บสร. 30:8)
💟อย่าปล่อยให้ลูกทำตามใจตนในวัยเยาว์ อย่ามองข้ามความผิดของเขา (บสร. 30:11)
💟จงจับเขาให้ก้มหัวตั้งแต่วัยเยาว์ จงตีสั่งสอนขาตั้งแต่ยังเด็ก เขาจะได่ไม่กลายเป็นคนดื้อไม่ยอมเชื่อฟัง แล้วทำให้ท่านต้องเป็นทุกข์อย่างมาก (บสร. 30:12)
💟จงเอาใจใส่อบรมลูกอย่างเคร่งครัดและต่อเนื่อง แล้วท่านจะไม่ต้องเสียใจเพราะความไม่รู้จักละอาย (บสร. 30:13)
💟บิดา อย่า​ย้ำ​สอน​จน​บุตร​ขุ่นเคือง แต่​จง​อบรม​สั่งสอน​และ​ตักเตือน​เขา​ตาม​หลักธรรม​ของ​องค์​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า (อฟ. 6:4)
💟ต้อง​เป็น​ผู้​ที่​รู้จัก​ปกครอง​คนใน​บ้าน​ของ​ตน​ได้​ดี มี​ความ​ประพฤติ​ดี อบรม​บุตร​ธิดา​ให้​อยู่​ใน​โอวาท (1ทธ. 3:4)
💟ท่านจงขวนขวายที่จะแสดงตนว่าพระเจ้าทรงรับรองท่านแล้ว เป็นคนงานที่ไม่ต้องอายใคร เป็นผู้สั่งสอนพระวาจาแห่งความจริงอย่างถูกต้อง (2 ทธ. 2:15)
​💟จะ​ต้อง​อบรม​สั่งสอน​ผู้​ที่​ขัดแย้ง​ด้วย​ความ​อ่อนหวาน โดย​หวัง​ว่า พระ​เจ้า​จะ​ทรง​ดล​ให้​ผู้​ขัดแย้ง​นั้น​กลับใจ​รับรู้​ความ​จริง (2ทธ. 2:25)
​💟ท่าน​จะ​ต้อง​เป็น​แบบอย่าง​ใน​กิจการ​ที่​ดี เมื่อ​สอน​ก็​จง​สอน​ด้วย​ความ​จริง​ใจ​และ​จริงจัง (ทต. 2:7)
💟ท่านใดขาดปรีชาญาณ จงขอปรีชาญาณนั้นจากพระเจ้าเถิด พระองค์ประทานให้ทุกคนด้วยพระทัยกว้างโดยไม่ทรงตำหนิเลย แล้วเขาจะได้รับปรีชาญาณตามที่ขอ (ยก. 1:5)