เรื่องสั้น 30.ความลำบากตามน้ำพระทัยครั้งหนึ่ง มีหญิงขี้บ่นคนหนึ่ง เธอบ่นได้ตลอดเวลาและบ่นได้ทุกเรื่อง สามีของเธอต้องทำงานหนักกว่าสามีของคนอื่นๆ เสื้อผ้าของลูกๆเก่าแก่คร่ำครึกกว่าลูกๆของคนอื่น บ้านของเธอเก่าและโทรมกว่าบ้านของคนอื่น และเรื่องอื่นๆอีกสารพัด….ที่จริงแล้วเธอคิดว่าพระเจ้าได้มอบกางเขนที่ใหญ่มากให้เธอต้องแบกอย่างลำบากมากกว่าคนอื่นๆ
คืนหนึ่งเธอได้ฝันว่าทูตสวรรค์รักษาตัวของเธอได้มายืนข้างๆเตียงของเธอและได้เรียกให้เธอเดินตามท่านออกไปนอกบ้าน เธอลุกขึ้นแล้วเดินตามทูตสวรรค์ไปตามถนน เธอสังเกตุว่าประตูบ้านของเพื่อนบ้านต่างมีเครื่องหมายกางเขนใหญ่ติดอยู่ ทูตสวรรค์ส่งสัญญาณให้เธอมองผ่านหน้าต่างเข้าไป ในห้องหนึ่งเธอเห็นพ่อกับแม่กำลังคุกเข่าลงสวดภาวนาข้างๆเตียงของลูกที่หมดลมหายใจไปแล้ว อีกบ้านหนึ่งหญิงตาบอดกำลังนั่งอย่างหมดอาลัยตายอยากเพราะไม่มีอะไรจะกิน ทุกๆบ้านที่เดินผ่านไป ตามมีปัญหาด้วยกันทั้งนั้น ที่สุดทูตสวรรค์ได้นำเธอมาหยุดหน้าบ้านหลังหนึ่งที่มีเครื่องหมายกางเขนเล็กๆติดอยู่หน้าประตู และเมื่อเธอมองเข้าไปที่บ้านเธอก็จำได้ว่าเป็นบ้านของเธอเอง
หลังจากนั้นเมื่อเธอนึกจะบ่นอะไรขึ้นมาเธอก็จะคิดว่ายังมีคนที่มีความลำบากมากกว่าเธออีกมากมาย และแทนที่จะบ่นว่า เธอกลับขอบพระคุณพระเจ้าแทน