สรุปบทจดหมายของนักบุญเปาโลถึงทิตัสสรุปบทจดหมายของนักบุญเปาโลถึงทิตัส
      
เป็นจดหมายเพื่อการอภิบาล ติตัสเป็นศิษย์ที่ดีของเปาโล สาระสำคัญประกอบด้วย เทววิทยาเกี่ยวกับความรอดพ้นและธรรมทูต ข้อแนะนำในการแต่งตั้งผู้อาวุโส(พระสงฆ์) การตอบโต้ผู้สอนผิดๆ คำแนะนำส่วนตัว และคำสอนทั่วไปสำหรับ คริสตชน


1. เทววิทยาเรื่องความรอดพ้นและงานธรรมทูต : ท่านยืนยันวาท่านได้รับมอบหมายจากพระเจ้าให้นำความเชื่อมาสู่ผู้ที่พระเจ้าเลือกสรรเพื่อให้รู้ความจริงซึ่งเป็นพื้นฐานของความเคารพรักพระเจ้า เพื่อให้เขามีความหวังว่าจะได้รับชีวิตนิรันดร...(1:1-3)

2. การแต่งตั้งผู้อาวุโส(พระสงฆ์) : วิธีการทำงานของเปาโลคือการเดินทางไปเทศน์สอนตามหัวเมืองใหญ่ๆเมื่อมีผู้เชื่อก็จะแต่งตั้งผู้นำไว้ทุกเมือง ข้อแนะนำในการตั้งผู้นำ คือคนที่ประพฤติดีไม่มีตำหนิ ยึดมั่นในหลักคำสอนที่ถูกต้อง เพื่อจะได้ตักเตือนคนอื่นได้และสามารถตอบโต้ผู้ที่คัดค้านคำสอนนั้นได้(1:5-9)

3. การตอบโต้ผู้ที่สอนผิด : ต้องให้เขาหยุดพูด เพราะจะทำให้ครอบครัวพินาศ ให้ตักเตือนพวกเขาอย่างเข้มงวดและทำให้พวกเขามีความเชื่อที่ถูกต้องให้ได้(1:10-16)

4. คำแนะนำเฉพาะบุคคล : เปาโลแนะนำในเรื่องการเทศน์สอนให้กับบุคคลในสถานะต่างๆ เช่น
• สอนชายสูงอายุเรื่องความมัธยัสถ์ในการกินการดื่ม ทำตัวให้เป็นที่เคารพนับถือ มีเหตุผล มีความมั่นคงในความเชื่อ ความรัก และความอดทน(2:2)
• สอนสตรีสูงอายุให้ประพฤติตนเหมาะสมกับการเป็นผู้มีความเชื่อ ไม่ใส่ความ มานินทาและไม่ติดสุราเพราะพวกเขาจะต้องเป็นผู้อบรมสั่งสอนหญิงเยาว์วัยกว่าให้รู้จักรักสามีและบุตรของตน(2:3-5)
• สอนชายหนุ่มให้รู้จักมีเหตุผลในทุกสิ่ง(2:6)
• สอนทาสให้อยู่ใต้อำนาจของนาย ซื่อสัตย์อย่างเคร่งครัด(2:9-10)

5. คำสอนทั่วไปสำหรับคริสตชน :
• ให้ทุกคนอยู่ใต้อำนาจและเชื่อฟังเจ้าหน้าที่ผู้มีอำนาจ พร้อมที่จะทำดีทุกอย่าง ไม่กล่าวร้ายผุ้ใด หลีกเลี่ยงการทะเลาะวิวาท มีความอดกลั้นและสุภาพอ่อนโยนต่อทุกคน......(3:1-3)
• เหตุผลสำคัญที่ทำให้เราต้องเป็นคนดีก็เพราะว่าพระเจ้าทรงไถ่บาปเราแล้ว ทรงช่วยเราให้รอดพ้นมิใช่เพราะเราทำดี แต่พระองค์ทรงรักเรา ทรงชำระเราให้พ้นจากบาปด้วยเลือกของพระองค์ และทรงฟื้นฟูเราด้วยพระจิต และด้วยพระจิตเจ้านี้เองที่ทำให้เราได้รับพระหรรษทานกลับเป็นผู้ชอบธรรมและเป็นทายาทในความหวังว่าจะได้รับชีวิตนิรันดร
• สุดท้ายท่านได้แนะนำทิตัสให้เน้นสอนตามที่ท่านได้ชี้แนะ เพื่อให้ผู้มีความเชื่อมุ่งแต่กิจการดีอยู่เสมอ และให้หลีกเลี่ยงการถกปัญหาโง่เขลา การลำดับวงศ์ตระกูล การทะเลาะวิวาท..ถ้าเตือนใครแล้วเขาไม่เชื่อฟัง จงอย่าติดต่อกับเขาอีก เขาตัดสินใจลงโทษตัวเขาเองแล้ว(3:8-11)