เวลาเงียบ (Quiet Time)
เวลาเงียบเป็นช่วงเวลาที่สำคัญของการเข้าค่ายฯหรือการเข้าเงียบ เป็นต้นในการเข้าเงียบ บางคนกลัวว่าการเข้าเงียบจะต้องรักษาความเงียบไว้ตลอดเวลาเพื่อการภาวนา เราต้องชี้แจงให้พวกเขาทราบว่าการเข้าเงียบไม่ได้หมายความว่าให้เงียบตลอดเวลา แต่เวลาที่ต้องเงียบมีคุณค่าและความสำคัญมากแค่ไหน
เราอยู่ในสังคมที่เงียบไม่ค่อยเป็น เรามีเสียงเพลง เสียงอะไรต่อมิอะไรตลอดเวลา ดังนั้นความคิดที่จะมาหาความสงบจึงเกิดขึ้นกับบรรดาเยาวชนและผู้ใหญ่บางคนได้
เราต้องสอนให้ทุกคนเห็นคุณค่าของความเงียบ เคารพช่วงเวลาแห่งความเงียบ และรู้จักใช้เวลาในความเงียบเพื่อภาวนาและรำพึงตริตรองถึงชีวิตของตนเอง สำหรับเด็กเล็กๆเราควรให้เวลาเงียบแต่เพียงสั้นๆ ส่วนเยาวชนที่โตขึ้นก็ขยายเวลาเงียบให้ยาวออกไป
เราควรให้สมาชิกได้เงียบเพื่อตริตรองถึงสิ่งที่ได้เรียนรู้ไปแล้วสักครู่หนึ่งก่อนที่จะข้ามไปสู่กิจกรรมหรือการเรียนรู้ในเรื่องต่อไป เราอาจจะใช้เวลาในรอยต่อนี้สัก 5 นาที ในการเข้าเงียบที่ใช้เวลาค้างคืนหรืออยู่หลายคืน เราอาจจะมีสมุดบันทึกถึงสิ่งที่ได้รับจากการเข้าเงียบ เราอาจจะให้เวลาเพื่อพวกเขาจะได้บันทึกสิ่งที่ได้ ทั้งความรู้ ความรู้สึก ความคิด ข้อตั้งใจ ฯลฯ ลงในสมุดส่วนตัวของพวกเขา
เราจะให้สมาชิกเงียบในเวลาภาวนา หรือการทำใบงานที่เกี่ยวกับการภาวนาติดต่อกับพระเจ้า การเขียนหรือวาดถึงพระเจ้า การพิจารณามโนธรรมก่อนการสารภาพบาป
การจัดให้มีเวลาเงียบเป็นสิ่งที่สำคัญ และเราจะต้องจัดสถานที่ที่มีบรรยากาศแห่งความเงียบให้แต่ละคนด้วย อาจจะเป็นที่วัด วัดน้อย ห้องใดห้องหนึ่ง ใต้ต้นไม้ มุมหนึ่งมุมใดของบ้าน ฯลฯ เป็นที่ที่สะดวกสบายแต่ไม่ควรลับหูลับตาคนมากเกินไป
การอยู่ในความเงียบหัวใจของเราจะพูด เราจำเป็นต้องเตือนใจสมาชิกให้รู้จักเงียบ เพื่อคิดตริตรอง และฟังเสียงจากหัวใจของตนเอง เสียงของพระเยซูเจ้าทรงจะพูดกับเราโดยตรง พระเจ้าทรงสถิตอยู่ท่ามกลางเราเสมอ พระองค์ทรงติดต่อกับเราเสมอ มีแต่เรามี่ไม่สนใจหรือละเลยที่จะฟังเสียงของพระองค์
